Without You (Finale)

The Sunrise

“Kaya mo ba?” tanong niya sa akin.
 
“Gusto ko toh, kaya kakayanin ko toh” sabi ko naman.
 
“Si Andrew yang kalaban mo, kaibigan natin siya baka magkasakitan lang kayo” pagpupumilit niya sa akin habang gumagawa ako nang campaign parafernalias sa boarding house nila. Samantalang siya ay nag eempake nang gamit.

Malapit na nun ang araw nang election sa campus, at marami na akong ginagawa para sa pagtakbo ko nang president nang student body, medyo nagiging busy pero heto pinupuno parin ang pagiging nobyo ni Enzo, parati na nga akong doon sa kanila.
 
“Di ka na ba magpapapigil diyan sa balak mo?” tanong ni Enzo sa akin.

“Ikaw nga din a mapipigilan ang pag lipat mo kina Mark…” sabi ko nang hindi siya tinitignan. Nang bigla niya akong niyakap mula sa likod.
 
“Mahal na mahal kita baby ko” sabay halik mula sa batok ko papunta sa likod nang tenga. Mainit ang sensasyong dumaloy sa kalamnan ko noon. Hindi maipaliwanag na kiliti at kuryente na dumadaloy sa katawan, hanggang maabot niya ang aking pisngi, alam ko na ang balak niyang abutin, ang mga labi ko. Pero pinigilan ko na siya sa balak niya, hindi aprin ako nagpapahalik sa kanya kahit kelan.

“Mahal na Mahal din naman kita Dady ko, at aalis na ako kailangan ko pang puntahan si Mr. Reyes sa school, mag-ingat ka sa pag lipat mamaya ha” sabi ko sabay halik sa noo niya. Tumayo mula sa kama niya at lumabas na nang kuwarto.
Di kalayuan ang boarding house nila sa eskwelahan namin kaya nilakad ko nalng ito. Di kalayuan sa eskwelahan may namukhaan ako sa may daanan, pero mas maikli ang buhok niya ngayon, sobrang ikli na hindi ko aakalaing gagawin niya… si SOPHIE.
 
“Hi!” pagbati ko sa kanya nang nagkalapit na kami. Pero hindi niya ako pinansin at dalidali rin siyang naglakad papalayo.
 
Late na ako nang maka-uwi sa bahay noong araw na iyon, nagmunimuni ako sa mga narinig ko na nangyari kay Sophie, di ko naman akalain na gagagohin lang pala siya ni Jay nang ganoon. Alam ko dapat kong sabihin na “buti nga sa kanya, niloko din naman niya ako ah” pero bakit parang mas umiiral ang natitira ko pang pagmamahal sa kanya, pero hindi ito pwede, hindi na dapat ako makikipagsapalaran sa mga walang kwentang bagay.
 
Pumasok ako sa pinto annag bahay namin, hindi ko na binuksan ang ilaw at aakyat n asana nang hagdan nang biglang bumukas ang ilaw, nang napalingon ako nakita ko si papa na nakaupo sa sala.
 
“Wèishéme xiànzài nǐ zhǐshì? (bakit ngayon ka lang?)”
 
“Wǒ zhǐshì yǔ péngyǒu wàichū (I was just out with friends)”
 
“Péngyǒu? Huò nín zhèngzài yùnxíng dì nàgè yúchǔn de xuǎnjǔ? (Friends? Or that stupid election you are running?)”
 
“Wǒ hái méiyǒu kāishǐ (I haven’t even started with it)”
 
“Zhè hěn hǎo, yīnwèi nǐ jiāng wúfǎ shǐyòng wǒ de qián, wéi yīxiē yúchǔn de xuǎnjǔ (that’s good, cuz you will not use my money for some stupid election)”
“Shénme? Dànshì, wèishéme bù ne? (What? But why not?)”
 
“Nǐ yīnggāi xuéxí, jiùshì tā, wǒ méiyǒu wéi nǐ de yúchǔn de wǔdǎo hé bèi dīgū de xuǎnjǔ, nǐ fāsòng nǐ nàgè xuéxiào (You should be studying and that is it, I didn’t send you to that school for your stupid Dance and that underrated election of yours)”
 
“Xiànzài nǐ yǒu yīgè wèntí yǔ wǒ de wǔdǎo (and now you have a problem with my dancing)” nagalit na ako at lumalakas na ang boses. Nakikita ko na sobrang galit na si papa sa akin, buti nalang at dumating si mama para pigilan kaming dalawa.
 
“Cóng xiànzài kāishǐ, rúguǒ nǐ réngrán huì tuīdòng, xuǎnjǔ tōngguò, wǒ jiāng zhànshí qiēduàn nín de zhànghù hé xiūjiǎn xiàlái de jīntiē (from now on, if you will still push through with that election, I will temporarily cut your accounts and trim down your allowance.)” his last words before going to his room.
 
Tears were now filling my eyes and I ran outside of the house and went to that Club that I usually go to para magpakalasing. I just sat in the the bar table and drank till drunk.
 
It was half past 1 in the morning when “kuya another glass of Bacardy” I said. “Make that two handsome” a familiar voice told the bartender. I looked at the guy blurry and unfamiliar. “Steven? Ikaw ba yan?” I asked.
 
“Yah it’s me silly, looks like your drunk! What does your sexy ass doing here?” he sat on the empty chair beside me.
 
“Ayokong umuwi sa amin, nag-away kami ni papa, he always makes me feel vulnerable, ayoko na. Anu nga pala ang ginagawa mo dito? Nasan si Mark?”
“Well he is not here darling lumipat na kasi yung friend niyo, si Enzo, e sasamahan ya daw muna para di ma OP sa mga kasamahan niya sa Boarding house, ewan ko nga ba dun. Mukhang mabigat ang dinadala mo sa ama mo ah” binigay nang bartender ang aming inorder, at kitang kita mo sa mukha ni Steven ang pakikipag flirt niya dito.

“Parati nalang kasi ako, ako na hindi marunong ako na ang walang pakialam sa magiging buhay ko, I was just doing all of this for his sake…”

“What? The Elections? Anu ba talaga ang problema mo?”
 
“Pera, saan ako kukuha nanag pera para sa lahat nang gastusin eh he will not give me allowance and he even closed my accounts”
 
“Pera lang ba? Pera lang problema mo? Masusulusyonan ko yan.”
 
“Talaga? Pahihiramin mo ako?”
 
“Sure, but I have my conditions… di pwedeng bigay lang nang bigay diba?” ayan na naman yung medyo flirt niyang pananalita.
 
“What conditions?”
 
“You will know that later, now lets Drink, Dance and Enjoy” at yun nga sabay na kaming uminom.
 
Mas lumalim ang gabi at tumama na ang kalasingan ko, umiinit na ang katawan ko at di na ako makakakita nang diretso. Nilabas ako ni Steven sa bar at sinakay sa taxi, di ko na alam kung saan niya ako dadalhin sa mga panahong iyon ang alam ko hindi na ako makabangon sa kalasingan.
The next thing I knew I woke up in a hotel room alone and walang saplot sa katawan, and I was thinking that time on what may have happened the night before when I saw a note on the TV in front of me.
 
 “Thanks I had fun, play mu naman yung CD sa taas nang player- thanks –Steve” yun yung nakalagay sa note. And I played it, at laking gulat ko nang makita ko ang ginagawa ko ang laman nang CD, video anng pinag gagagawa ko the night before, pinasayaw niya ako nang malaswa (galling ko parin sumayaw kahit lasing, isip-isip ko nun) at bigla nalang akong naghubad, striptease at na cut yung video, tapos lumabas si steven sa Vid. “hindi ko naman sinagad ang pagsasamantala kasi hanggang subo lang ang ginawa ko, thanks for the night BTW nandyan ang pera sa side drawer at goodluck na lang sa election” sbi niya sa video na yun. May tiwala ako sa kanya kaya hindi na ako nangamba noong mga panahong yun at umalis na sa hotel at pumunta nanang school para mag finalize nung mga kailangan kung tapusin.
 
Hindi nagging madali ang election dahil na rin na isa sa mga matagal ko nang kaibigan ang kalaban kong si Andrew, High School palang ay nagging magkaklase na kami pero napilit ko parin siyang kumontra sa akin, oo ako ang pumilit sa kanya dahil mas mapapanatag ako kung hindi man ako ang mananalo dhil siya ang magiging president. Pero di ko sukat akalaing masisira ang pagkakaibigan namin nang dahil kay Jim, kaibigan siya ni Andrew, bakla si Jim pero di kaaya-aya sa inyong paningin.
 
Sineryoso niya talaga ang election and made situations worst, he started spreading rumors about me and he made me believe that Andrew was the one spreading the rumor and vise versa, sinisiraan ko rin daw si Andrew at pinapalabas ko na bakla siya. Simula noon din a ako kinakausap ni Andrew at dahil kaibigan siya ni Enzo, napaniwala niya din ito na kinakalaban ko ang kaibigan niya.
 
Dumating si Enzo sa bahay, Wednesday afternoon noon gaya nang ginagawa niya parati. Nang sinalubong ko siya hindi niya ako kinibo. Nang pumasok kami nang kuwarto doon na niya ako kinonfront.

“Talaga bang ganyan ka na ka baba? Para makuha mo ang gusto mo gagawa ka na lang nang kwentong hindi totoo?” paumpisa niya na parang sumisigaw.
 
“Teka, bakit parang ako ang may kasalanan dito, sila kaya tong naninira sa akin, wala nga akong ginagawa sa kanilang masama at ako pa tong pagbubuntungan mo nang galit?” galit ko ring tugon.
 
“Sinabihan na kita! Sinabihan na kitang huwag mo nang ituloy to. Dahil masisira lang ang pagsasamahan nating magkakaibigan pero tinuloy mu pa rin, ano klase kang kaibigan”
 
“Ganoon na lang ba? Mas pipiliin mo pa na kampihan sila kesa sa akin na nobyo mo? Sige ikaw ang bahala, paglabas mo nang bahay ko, isipin mo nalang na wala nang tayo!”
 
Nagkatinginan lang kaming dalawa, walang imikan, agad din naman siyang umalis nang walang isang salita. Alam ko hindi tama na pagtaasan din siya nang boses, pero lalaki ako, hindi ako marunong umintindi nang madalian, umiiral ang pride bago pa ang lahat.
 
Hindi ako umiyak di tulad nang dati, pinapasok ko nalang sa kokote ko, panakip butas ko lang siya, panakip butas sa isang relasyong d rin naman nangyari. Nang biglang may tumawag, inuha ko ang cellphone ko, nagmamadli at baka si Enzo yun hihingi nang tawad pero iba ang narinig o sa kabilang linya.
 
“Hello?” sabi nang lalaki sa kabilang linya.
 
“hello sino to?”
 
“Pare ha, matagal lang tayong hindi nagkikita kinakalimutan mo nalang ako”
 
“Putangina, FELIX!!!! Oh  napatawag ka Aya(Kuya)?”
“Im free tonight pwede ka bah? Bonding naman tayo kailangan ko lang nang bestfriend ngayon”
 
“Sure pare ikaw pa, swerte ko talaga I really need this right now.”
 
“Sige see you sa bagong Club malapit sa avenue, SoPalace ba name nun?”
 
“Oo. Alam ko kung saan yun sige kita tayo 8”
 
Masayang kwentuhan nanaman ang nangyari sa aming dalawa at panay puna namin sa mga babaeng nasa club nang may nakita akong isang pamilyar na mukha sa may bar nang club, nagpaalam ako kay Felix na umalis lang muna para puntahan yung babaeng yun. Kinakabahan akong malaman kung siya nga yun at tama nga ako.
 

“Sophie?” tanong ko sa babaeng nakaupo na may T-Ice sa kamay, nakita ko nanaman ng napakaamo niyang mukha, the way she looks at me as if I was the last guy on earth and out of the blue she smiled. And I smiled back.
___________________________
Sophie’s POV
 
He smiled, oh how I miss seeing those sweet innocent smiles. And everything flashed back in an instant bakit ko ba siya pinakawalan, ako na nga siguro ang pinaka stupid na tao sa buong mundo. At hindi na ako umaasa na may feelings pa siya sakin pagkatapos nang mga nangyari.
 
“Wow, it’s a coincidence seeing you here…” sabi niya nahiya naman ako.
 
“Sa kapatid ko yung place at pumupunta ako dito tuwing Wednesday since…” nag aalanganin pa akong pag usapan ang topic pero baka akalain niyang hindi pa ako nakapag move on. “… since the break-up, lam mo naman siguro yun.”
 
“I’ve heard, wow nice place you have heve at may karaoke stand pa kayo, may kumakanta ba diyan?” at nagtawanan lang kaming dalawa na parang naka bawal na gamot. Namiss ko din na marinig ang tawa niya, at yung mga mata niya parang nakakatunaw parin, di ko akalaing nakatulala nnaaman ako.
 
“Sophie!” kinuha niya ng attention ko sa pagkakatulala. “Why don’t you join us? Kasama ko best friend ko sigurado ako magkakasundo kayong dalawa” nakakahiya naman na tumangi kaya tumayo narin ako at sumama sa kanya.
 
“Felix, si Sophie nga pala, yung palagi kong kinikento sayo, sophie si Felix” at biglang tumayo yung lalakeng nakaupo sa may lounge area na kasama ni Caleb.

“NICE to finally meet youy, grabe isang taon nay an ha at di pa kita kilala…” grabe ang tawa niya habang kinakamayan ako. “Akin ka nalang Sophie!” at binatukan siya ni Caleb, “ulol…. Wag ka ngang ganyan  pare” sabi pa ni Caleb. Tawa naman nang malakas si Felix, “Sabi ko na nga ba mayt gusto ka pa sa kanya eh” nabigla ako sa sinabi ni Felix at napatingin kay Caleb. Kung d ako nagkakamali namula ang pisnhgi niya, di kasi halata sa madilim na lugar.
Lumalim ang gabi at naging maganda ang takbo nang lahat except kung mahuhuli ko si Caleb na tumitingin sa akin. “Pare kumanta ka naman doon ang sasagwa nang mga kumakanta eh please naman pare!!!” sabi ni Felix habang may hawak na tinidor na tinutok kay Caleb “oh sige na pare” napabuntong hininga si Caleb at mukhang hindi na pipilitan sa kanyang ginagawa.
 
Nang umupo na siya sa harap at kumuha nang guitara biglang bumilis ang tibok nang puso ko, hindi ko gusto ang nangyayari dahil sa huling beses na narinig ko siyang kumanta nahulog ang puso ko para sa kanya at ngayon ayaw kong mangyari yung muli.
 
“This song is dedicated to what should have and should be…”

http://www.youtube.com/watch?v=wBtMQ4bt3bI
 
at pagkatapos nang mga oras na yun naramdaman ko nang tumulo ang luhang namuo sa aking mga mata tumayo ako at tumakbo papalayo, hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko oh saan ako pupunta anng mga oras na iyon. At napadpad lang ako sa rooftop nang building na inuupahan nang bar.
 
Nakatayo lang ako at pinapanood ang mga bituin sa langit. At hindi parin humuhupa ang agos nang mga luha na nang gagaling sa aking mga mata. “Bakit pa ba kita niloko!” napasigaw ako. “Mahal parin kita CALEB TAN” napasigaw ako ulit nang biglng naramdaman kong may biglang yumakap sa akin mula sa likod narinig kong umiiyak din siyang kagaya ko, “I… I’m… so..sorry” utal utal nitong binangit habang nakayakap sa akin. At hinarap ko siya dahil alam kong si Caleb yun.

Nagkatitigan lang kami at sinuol ko siya nang halik bagay na matagal-tagal ko narin gusting maramdaman ang halik nang isang tunay na pag-ibig. At lumiwanag ang paligid dulot nang araw na lumabas mula sa silangan.


_WAKAS_


Sa lahat po nang tumangkilik sa kwentong ito Maraming Maraming salamat po mula sa ikabuturan nang puso ko..... Marami pa pong nagyari sa akin pagkatapos nitong mapait at masayang pangyayaring ito, at ma namulat pa ako sa kasarian ko ngayon, kaya may aabangan po kayong Ikalawang Yugto... malapit na malapit na po... MAraming- Maraming salamat STAR BLOGS for this once in a lifetime opportunity... at para sa mga Tagatangkilik... Kayo po ang dahilan kung bakit ako nagsusulat. Maraming Salamat Po! :)

-Caleb Uriel Tan a.k.a. Uri_Kido

Without You (Chapter 7)

Failure of Success
 
Sophie’s Story
 
Naghihinala na siguro si Caleb sa akin. I need to put an end to this.

Caramel”,): Magkita tayo sa simbahan this 4pm
 
HoTfUDge<3: What is this all about? 

Caramel”,):Basta magkita nalang tayo doon.

HoTfUDge<3: Sige may sasabihin din naman ako sayong importante eh.

Alas quarto y media na nang dumating ako gusto ko talagang mauna siya sa akin. He was sitting on his favorite spot nung nadatnan ko siya. Looking blankly across the chapel. Tinabihan ko ito. 

“Akala ko di kana dadating” sabi niya na hindi ko naman pinansin, nakatitig parin siay sa kawalan. Tahimik kaming dalawa walang may gustong mag-umpis. Kinakabahan ako sa mga nangyayari hindi ko alam kung saan maguumpisa. 

“Anu nga pala yung sasabihin mo?” sabay naming nasabi. “sige ikaw na mag umpisa” sabi ni Caleb sa akin. “Hindi ikaw na mag umpisa” I insisted. Then nagkahiyaan na naman kami, halos mga minute din ang binilang ko, puro kaba ang nasa isip ko. Uumpisahan ko na sana nang biglang. 

“totoo ba?” atnong niya sa akin nang biglang tumodo ang kabog sa aking dibdib. “ang alin?” agad ko namang sinagot na para bang wala akong alam. 

“Yung sa inyo ni Jay?” bigla niyang tanong habang tinitigan ako sa mga mata… aapila pa sana ako ngunit di ko na nagawa, tumango nalang ako sa pag aamin na kasalanan ko.
 
Lumipas din ang ilang Segundo bago siya nagsalita ulit. “kasalanan ko ang lahat” nagulat ako sa sinabi niya kaya hindi ko ito sinang-ayunan. “hindi ako ang may kaslanan, you trusted me with my yes na ligawan mo ako pero nagpaligaw din naman ako sa iba” 

“no its not you! Its me… I wasn’t consistent with my thoughts and my feelings for you… kaya siguro nakahanap ka nang ibang taong makapagbibigay sa iyo noon. I was the one who pushed you away, wala kang kasalanan Sophie, ako ang nagkulang… pinaubaya ko sa iba ang dapat ay sa akin” he grabbed my hand at nangiyakngiyak. 

“bago ka pa mag desisyon please give me a chance… please let me win your heart again this time gagawin ko ang lahat para mabalik ka sa akin… I won’t loose you without giving a fight!” nagulat ako sa sinabi niya, akala ko ay he will give me up that easily, yun pala ay hindi.

Mas naging malakas ang loob kong ibigay kay Caleb ulit ang buong puso ko pagkatapos nang tagpong iyon, papauwi n asana ako na may mga ngiti sa labi ko nang bigla akong tinawagan ni Stanley kaibigan ni Jay sa basketball.

“Sophie, Nasaan ka ngayon?” sabi niya.

“Pauwi na ako Stan, bakit anu ba ang nangyari at napatawag ka?” tanong ko.

“Si Jay dinala namin dito sa Ming-Tan Hospital, sinumpong na naman siya nang migraine niya, puntahan mu siya dito please kailangan ka niya.” Tinapos din niya ang tawag. Agad din akong sumakay nang taxi papuntang hospital. 

Pagdating ko doon nasa room na si Jay, room 260 yun pagpasok ko ay si Stanley nalang ang natira doon. “Salamat naman at dumating kana Sophie, alis na kasi ako kanina pa ko hinahanap ni nanay eh” nagpaalam din naman siya at hinintay kong magising si Jay, hindi ko na namalayan na nakatulog na ako sa inuupan ko sa tabi nang kanyang kama.

Nagising nalang ako nang naramdaman kong sinusuklay nang kamay niya ang buhok ko. Nagising ako at tiningnan ko siya “Salamat sa pagbantay sakin best ha… the best ka talaga.” Ngiti lang siya nang ngiti, nakakahumaling ang mga ngiti niya. “kaya nga mahal na mahal kita” agad niyang dagdag. 

Biglang pumasok ang Doctor, medyo bata pa ito at may kagwapuhan. “Hello, I’m Doctor Lim, are you his sister?” tanong niya sa akin. 

“Bestfriend lang po niya ako” sabi ko naman. “Oh, I see… Uhm Mr. Dela Fuente, I have a good news and a bad news, alin ang gusto mung unahin ko” sabi nang doctor. Agad na hinawakan ni Jay ang mga kamay ko at tiningnan ako na puno nang kaba. “Doc unahin mo na ang bad news” sabi pa niya.
 
“Okey, May tumor kaming nakita sa iyong right parietal lobe…” nagulat ako sa narinig at naramdaman kong mas naging mahigpit ang hawak ni Jay sa kamay ko. “… But the good news is… it’s benign. Hindi ito kakalat and it’s not that serious, kailangan lang namin itong kunin through and operation” nakahinga ako sa sinabi nang doctor at nakita ko sa mga mata ni Jay ang mga luha nang kasiyahan. Tinawagan niya agad si mama niya na nasa ibang bansa para ibalita ang kanyang kondisyon. 

“Can I talk with you outside?” sabi nang doctor sa akin. 

Lumabas kaming dalawa at nagusap kami sa hallway nang 2nd floor nang hospital. 

“You are Sophie Aldeguer am I right?” 

“Yes sir, uhm how did you know my name?” 

“I’m Dr. Janshen Tan-Lim, Pinsan ako ni Caleb, and I know about you two, kung hindi mo kayang panindiagan ang pinsan ko please iwan mo na siya, kasi nakikita ko na hindi lang isang kaibigan ang turing ko sa kay Jay, and we both know that, kaya ako na ang nagsasabi sayo, leave my cousin alone para din naman ito sa inyong dalawa” 

Nabigla ako sa sinabi ni Doc kaya pala kanina pa niya ako tinitignan, kilala niya pala ako. Bigla kong naalala si Caleb nang mga panahong iyon, hindi ko siya kayang iwan kaya napag desisyunan ko din noon sa kinatatayuan ko na iiwan ko na si Jay para kay Caleb.

Pumasok ako ulit sa kwarto at alam ko na ang sasabihin ko kay Jay, pero nabigla ako nang niyakap niya ako nang mahigpit. “Sophie, Ngayon kita kailangan… ako nalang ang piliin mo, hindi ko to kakayanin kung mawawala ka, please!” naramdaman ko na tumulo ang luha niya sa likod ko, and I had no choice hindi ko kayang iwan siya ngayon, ngayon na may sakit siya.

Araw din ang lumipas, hindi ako nagpaparamdam kay Caleb, kung kakayanin niya ang maghintay sa akin ay siya parin ang pipiliin ko pagkatapos nito. Sana ay kakayanin niya, kahit hinding hindi ko na kaya.

Birthday ko noon at may matagal na kaming plano na lalabas noong araw na iyon, kaya sobrang saya ko, ngunit hindi ko magawang ipakita sa kanya ito dahil alam kong masakit na para sa kanya ang nangyayari. Marahil ay naramdaman niya ito nang lumabas ako nang bahay para umalis na kami.

“thank you!” sabi niya.

“Sa alin?” sagot ko. 

“Sa pagpayag na samahan mo ako ngayong araw?” dugtong pa niya. 

Blanko ang emotion ko, pero alam kong hindi niya na talaga kaya, at namumuo na ang luha sa mga mata niya, hindi ko siya kayang makita nang ganon, doble ang sakit para sa akin.

“halika na!” sabi ko sa akin sabay lakad papalayo, para hindi niya mahahalata ang mga luha ko para sa kanya. Hinawakan niya ang kaliwang kamay ko at hinila ako pabalik sa piling niya.

May kinuha siya sa kanyang bulsa, “Shit parang singsing yun ah, anu toh, wag naman ganito” sabi ko sa sarili at agad niya itong sinuot sa daliri ko. “Happy Birthday!” sabi niya, at bumuhos na ang luha mula sa mga mata ko at tinignan ko ang singsing sa daliri ko, hindi parin ako makapaniwala na sa araw na ito pa. Bago kasi mamatay si lola ay sinabihan niya ako na “ang singsing ang simbulo nang wagas na pagmamahal at kung sino man ang taong nagmamahal sayo nang tunay ay siyang magbibigay sayo nang un among singsing.”

“Mahal nga niya ako, at mahal ko rin naman siya” sabi ko sa sarili. Pinatingin niya ako sa kanya at nakikita ko na naman ang kanyang mga mata, ang mga matang nagpahulog sa akin noong una palang kaming nagkakilala. Gusto ko siyang halikan at sabihin sa kanyang mahal na mahal ko siya. 

“let’s stop pretending now, ayokong nasasaktan ka sa mga ginagawa ko, I know I lost this fight… matagal na, gusto ko lang isauli sayo ang mga nagawa mu sa aking kabutihan, at kung meron man eh pagmamahal narin” sabi niya sa akin nang maiyakiyak.

“Caleb…” gusting gusto ko na talagang umapila at sabihin sa kanya ang lahat-lahat.

“Stop it… masasaktan lang ako kung anu man iyang sasabihin mo maraming salamat sa lahat lahat Sophie”

Tumalikod siya at naglakad papalayo.Tumalikod siya sa akin “Goodbye Sophie!”

Agad akong tumakbo papasok nang bahay, at binuhos lahat nang hinanakit at hikbi sa kwarto ko, napakasakit alalahanin ang lahat-lahat, masakit isipin ang mga panahong dapat ay amin pero hindi nangyari, napakasakit ang sakit.

Tumawag si Jay, ayoko sanang sagutin pero naka dalawampung miscall na siya kaya nag aalala ako. Sinagot ko ito pero hindi ako nagsalita. “nasalabas ako nang kwarto mo at kanina pa kita naririnig diyan sa loob, papasukin mo na ako oh.”

Pinapasok ko siya at nakita niya ako na umiiyak, niyakap niya ako at pinatahan, pinabihis at linabas nang bahay, sobrang hina na ako nang mga panahong iyon kaya wala na akong ginawang pagtutol sa ginawa niya. Kumain kami sa restaurant na paborito niya.

Malapit kami sa may bintana nang restaurant, nag-uusap kami nang bigla niyang hinawakan ang kamay ko “sa makalawa na ang operasyon ko, at alam kong pwede ko din na ikamatay ito, kaya kahit na ganun gusto kong maramdaman na ako ang pipiliin mo” sabi niya sa akin. “Please be mine Sophie, and you will never cry again, ikaw lang talaga ang mamahalin ko just give me a chance.” At nilabas niya ang singsing sa loob nang isang box na pula, hindi ako ngumiti o nagbigay nang kahit anung hiwatig nang pagiging masaya pero tiningnan ko ang singsing ni Caleb na suot-suot ko pa noon. Nakita siguro ito ni Jay saka niya kinuha ang singsing at pinalit ang singsing niya, at hinalikan niya ako doon din, unang halik niya sa akin, halik na wala akong naramdaman, na hindi ko ginantihan, ngunit ako ay nagpa-ubaya, at wala nang nagawa.

Tama nga kayo, naging kami ni Jay, at tuluyan na niyang napuno ang pagkukulang ni Caleb na naging sanhi nang madali kong pagkalimut nang aming dalawa. Kaya ang minsan naging pangarap lang ay tuluyan na naging pangarap magpakailanman.

Pero di din ito nagtagal… iniwan din niya ako para sa iba.

_Abangan_

Without You (Chapter 6)

By: Uri_Kido

Reborn

Nakaupo na ako sa tabi nang dagat, nakatanaw sa malayo malalim ang pagiisip, saan ba ako nagkamali saan ba ako nagkulang. Pero alam ko deep within me hindi sapat ang magparamdam pero wala akong magawa I wasn’t expecting those things to happen it just did.
 
Umupo si Felix sa tabi ko, “Iinum mo nalang yan bro!” sabay abot nang isng bote nang beer. Kinuha ko naman ito at nagsimulang uminum.
 
“Aya? Masama ba akong tao…?” biglang tumulo na naman ang luha mula sa mga mata ko. “bakit sila ganun? Niloloko nila ako, they always take advantage over me, yun yung main reason na ayokong maging totally serious sa pakikipag relasyon, dahil natatakot na akong iwan, parati nalang akong iniiwan, lahat nalang sila iniiwan ako.” Hindi pa ako umiiyak sa harap nang ibang tao kay Felix palang, marami nang alam si Felix tungkol sa akin, and who would be the best one to understand than him.
 
“Huwag mong sabihin yan Shio… nandito kami, mga kabarkada mo, mga bestfriends mo, hinding-hindi ka naming iiwan, promise ko yan sayo” niyakap ko siya pero saglit lang, raamdam ko ang init nang katawan niya sa gitna nang malamig na hampas nang malakas na hangin sa dalampasigan.
 
“Salamat sa pagdal sa akin ditto in such short notice… the best ka talaga.”sabi ko.
 
“Walang anu man yun basta ikaw magbabayad.” Sabi ni Felix at tumawa ito nang malakas, nagtawanan kaming dalawa nang biglang
 
“No Felix, It’s on the house, alam ko namang hindi kayo tatagal” sabi nang isang pamilyar na boses sa likod namin.
 
“Oh my go-o… Steven? Ikaw na ba yan?” tumayo ako bigla at nagulat sa nakita ko napalingon naman si Felix habang naka-upo.
 
“Gosh, Caleb… Hindi ka na nagbago” natatawa nitong tugon nang biglang nakipagkamay siya sa amin. Tumayo naman si Felix at nakipag kamay pero hindi naman niya ito binigyan nang kahit anong emosyon sa mukha.
“Felix, mas lalo ka pang gumagwapo ah!” sabi ni Steven, Yes bakla si steven and he is out, may itsura naman siya kaso lang mataba, pero napakabait, at type niya si Felix. Schoolmate siya naming noong High School, umalis ito papuntang America pagkatapos makagraduate kay matagal-tagal ko narin siyang hindi nakikita.
 
Inalis ni felix ang kamay niya na hawak-hawak pa ni steven and abruptly. “hahahaha… Nakakatawa ka naman Felix, Don’t worry I’m so over you” at biglang sumerioso si Steven. May tension na akong nararmdaman dahil ayaw na ayaw ni Felix sa mga bakla lalo na kapag alam nitong lumalandi na ito sa kanya.
 
“So… Steven, Saan ka na ngayon? What have you been doing lately?” I asked to cut the tension that was uprising.
 
“I came back to take over the Family Business, I own the place and other resorts in this side of the towns, Why don’t you go to my newly built luxury resort in Cebu, I know you will love it there.” He said.
 
“Wow, that sounds like a great idea (sabi k okay Steven, tapos ay hinarap ko si Felix)… Aya, diba hindi pa ako nakakapag celebrate noong birthday ko? At dahil summer naman I want to throw a party doon sa resort, all expense paid, I know I still have my savings with me…” I said
 
“That sounds great Caleb, I will be looking forward to that, here is my calling card… Call me if you want the reservations and I’ll be the one to accommodate you there… well I got to go babalik pa ako nang city ngayon to meet old friends and my BoyFriend” sabi ni Steven.
 
“Wow, that is nice to here, you finally have someone to call your own… well thank you talaga steven for the stay here at libre mo pa, tadhana siguro na magkitakita tayong muli” sabi ko sa kay steven at tiningnan naman ako ni Felix nang masama.
 
Umalis din naman si Steven agad at bumalik kami ni Felix sa cottege namin. Sinundo kami nang isa sa mga receptionist at sinabihan kaming pinalilipat kami sa may Suite room ni Steven. “Bakit mo naman ginawa yun?” sabi ni felix na medyo mataas ang boses. “nagagalit kaba? Still can’t get over the shadow of Steven Montenola?” sarcastiko kong tanong.

“For god sakes Caleb, hindi mo baa lam na siya sung dahilan kung bakit ako galit sa mga kagaya niya? Emotional trauma yung naranasan ko dahil sa sa pag stalk sakin nung whale na yun!” natwa ako sa mga sinabi niya. “hahahahaha nakakatawa ka talaga pag nagagalit yung butas nung ilong mo lumalalaki. Hahaha” sabi ko naman na tawa parin nang tawa.
 
Lumapit siya sa bintana at umupo doon kumuha siya nang isang stick nang sigarilyo saka ito sinindihan. Tiningnana ko lang siya at alam na niya ang ibig sabihin noon. “I stick lang Shio para makatulog…” agad naman itong ngumiti.
 
Nag alis na ako nang damit sa katawan, okey na sa amin ang maghubad sa harap nang isat’isa walang halong malisya, dalawa ang higaan doon ako pumwesto sa may malapit sa bintana, alam ni felix na mahilig ako sa mga magagandang tanawin especially pag gising ko sa umaga kaya hindi na siya umapila. Naka boxer shorts na ako nang mahiga sa may kama.
 
“Shio, hindi ka na ba nalulungkot sa mga nangyayari sa iyo ngayon.” Tanong niya sa akin.
 
“Matapang ako, I was once like this and hindi ito nakadulot nang maganda sa buhay ko, mas mabuti na yung ikubli ko sa sarili k oats a lahat ang nangyari, hindinghindi pa ako masasaktan nang lubusan” sabi ko habang nakatingin sa kisame noong suit.
 
“Kaya ba magpapaparty ka?” tanong niya.
 
“Everything gagawin ko just to make me happy at makalimutan koa ng lahat nang iyon” sabi ko. Agad naman akong nakatulog nang dahil sa pagod.
 
3 weeks later…
 
Pumunta na kaming Cebu para sa 3days and 2nights stay sa resort nina Steven ang “Monte Fuego”, buong isla pala ito at may private ferry ride sila para sa mga bisita nito, pero dahil sa pangunahang panauhin kami ni Steven ay sa private yatch nilang pamilya kami sumakay papunta doon.
 
Sampu ang sianama ko sa trip na ito at sabi ko nga all expense paid trip ito kaya lahat hindi nakapag ayaw. Sinama ko sina Felix, Isa, Klea at Lester at siyempre hindi pahuhuli ang mga kaibigan kos a sayawang sina Teo, Janelle, Janice, Hera, Blitz at Enzo.
“Wow, bongga mo talaga Mr. Tan, can afford mo talaga ang luxury na ito?” sabi ni Janelle na manghang mangha talaga sa facilities nang resort nina Steven.
 
“Alam mo Janelle, pa birthday lang ito nang mga kaibigan nang mga magulang ko sama na diyan yung allowance ko” sabi ko naman.
 
Nasa reception area na kami nang biglang tumawag si Steven na hindi daw siya makakarating noon dahil hindi pa niya masama-sama ang boyfriend nito. Pero nag check in narin kami at sabi niya bukas nalang daw niya kami bibigyan nang tour sa isla nila.
 
Dalawang De lux room ang kinuha naming, isa para sa mga babae at isa para sa mga lalaki, Grabe ang laki nang room na iyon at may sariling pool pa sa labas, napamangha naman si Lester sa architectural structure anng buong resort, napaka busisi daw at pulido ang pagkakagawa, talagang pinag-isipan.
 
Nag bihis na kami pampaligo at nagkantyawan pa sa mga katawan namin. Kami naman ni Enzo, parang, ewan hindi din naman siya nagpapahalata na may ginagawa kami pero alam ko pasimple lang siya sa pagtingin sa akin.
 
Lumabas kami na naka trunks at swimsuits nalang sa mga babae para mag tambay at mag swimming sa endless pool na overlooking ang dagat. Maganda talaga ang lugar at masaya ako dahil mga kaibigan ko ang mga kasama ko, kung wala siguro ang pag aaruga at pagkonsinte nila sa akin siguro ay gaya nang dati lasingero na ang kahihinatnan ko ngayon.
 
Masaya ang kulitan sa pool nang mga kaibigan ko ako naisipan kong mamaya na malulugo at mag papaaraw muna at magpawis. Kung titignan niyo siguro ako ngayon, lalaway din kayo sa aking tindig malapit sa pool side, kaya siguro umahon si Enzo sa pool at pumunas nang basing parte nang katawan niya.
 
Naka Dark colored rayband ako noon kaya malikot mga mata ko sa mga daan oh gusto kong tingnan, at sampat talaga na nakita ko si Enzo na nakatayo, nagpupunas nang basang parte nang katawan habang nakatitig sa akin. At kita ko ang bukol sa trunks niya na mas lalong lumalaki habang pinapanood ako na may kasama pang mga kagat labi na aaminin ko nakakalibog.
 
Balewala lang ako sa mga nakita ko, pero bumilis ang tibok nang puso ko nang lumapit siya sa akin at tumayo sa harap ko, na parang tinutok niya talaga ang kanyang pagkalalaki sa tapat nang mukha kong nakatingala sa langit. Nakita ko ang kanyang mala demonyong ngiti na parang nagaakit sa akin.
 
“Your blocking my sun!” sabi ko sa kanya na medyo galit, tumayo ako at agad na naglakad patungong banyo para makapagshower muna bago lumusong nang pool.
 
Habang nasa tapat nang shower bumabalikbalik sa akin ang mga nangyayari sa amin ni Enzo, para bang nahulog na lalo ako sa patibong na hinanda niya, hindi ko na alam kung ano ba talaga ang nararamdaman ko, pinagpapantasyahan ko siya noong mga sandaling yun at iniisip ang nangyari kanina sa swimming pool nang biglang may gumapang na mga kamay mula sa likod ko at binalot ang buo kong katawan, nasarapan ako sa mga nangyayari at hindi maalintana na tumayo ang aking junior.
 
Nang biglang bumababa at bumababa pa ang kamay niya papunta doon sa pumipiglas kong alaga. Nang biglag hinalikan ako noong taong yun sa batok.
 
Napatalikod na ako at sabay tulak sa kanya papalayo sa akin, Si Enzo pala yun at sinundan niya pala ako. “Putang-ina anong ginagawa mo dito” tanong ko.
 
“Akala ko ba…” sabi niya.
 
“Akala-akala maraming namamatay sa maling AKALA!” pagbara ko sa sasabihin niya, agad akong lumabas nang banyo at dumiretso sa pagbabad sa may swimming pool. Mag-isa akong lumangoy at iniiwasan ko ang mga kaibigan dahil gusto ko talagang magpalamig nang ulo.
 
Bumabagabag parin sa akin ang mga nararamdaman ko, may pagtingin nga ba ako kay Enzo? o dahil lang ba ito sa naudlot kong pagmamahal para kay Sophie kay ibibigay ko ito sa iba? Bakit ko ba naman iniisip to e straight ako, malay ko naman bas a mga ganito dba. Ah ewan basta yun yun, litong lito na ako.
 
Gabi na noong nang napagpasyahan kong maglakadlakad sa dalampasigan. Naka putting pajama pants lang ako noon at walang saplot pang-itaas, gusto ko lang talagang mapag-isa noong mga panahong iyon. Umupo ako sa buhangin habang tanaw ang napakagandang karagatan.
“Oh kanina ka pa namin hinahanap ah!” may nagsalita sa likuran ko, nang tumalikod ako nakita ko si Enzo. Hindi ko siya pinansin at humarap lang ako sa dagat at mas malayo pa ang aking tinanaw. Ayokong makipagtalo sa kanya sa ginawa niya kanina kaya babalewalain ko nalang siya.
 
Nagulat ako nang tinabihan niya ako noon. “Nabalitaan ko yung kay Sophie… Sorry sa kanina… g-gusto… gusto ko lang naman… pasiyahin ka kahit papano…” pa utal-utal niyang sabi. Hinarap ko siya pagkatapos noon, nakatingin pala siya sa akin. Nakatitig na ako sa mga mata niya, nangungusap ang mga ito na para bang napakarami nang sasabihin niya.
 
Hindi ko na namalayan na papalapit nang papalapit ang mukha niya sa akin, bumilis ang tibok nanng puso ko, pero para rin akong napako sa kinauupuan ko. Hindi, hindi pwede to, wag naman siya. Tumalikod ako agad sa kanya bago paman may mangyari sa amin, hindi pwede hindi pwedeng siya.
 
“I’m sorry ulit, di ko lang mapigilan…” agad niyang sabi at nagbalak na tumayo, hinawakan ko ang kamay niya at sinabing “huwag ka munang umalis… Huwag mo akong iwan.” Agad din naman siyang bumalik sa tabi ko at humiga naman siya sa balikat ko “Hinding-hindi kita iiwan… kelan man!” nanatili kami sa posisyong iyon nanag magdamag nagkwentuhan nang kung anuanu.
 
Matapos ang ilang araw pa masarap ang pakiramdam na may nagaalala sayo pinuno ni Enzo ang pangungulila ko kay Sophie. Lahat nang iyon at marami pang iba I opened up another portal for him to know me better, dahil sa Cyber Sex, okey lang daw sa kanya na kahit doon nalang niya ako mayakap at makita ang buong buong ako dahil hindi ko pa kayang ibigay sa kanya ang dapat.
 
Nagtagal ito hanggang sa nagging third year college na ako, mas maraming responsibilidad. Pero ganoon parin kami Enzo at napaka consistent niya, minsan pinupuntahan niya ako sa classroom para humiram nang lapis, pag balik nito sa akin marami nang stickers na heart, natatawa nga ako na parang kinikilig sa mga pinanggagagawa niya. At oras oras niya akong tinitext nang love quotes na hindi mo sukat akalaing manggagaling sa kanya.
Yung taong din na yun nakakilala ako nang mga nagging malalapit kong kaibigan na tinuring ko naring pangalawang barkada tawag sa amin sa classroom grupong HP “Highblood People” tinatawanan nga naming eh kasi kami daw yung matatapang mambara at mag tanong sa mga ginagawa nang mga kaklase namin at sa mga Clical instructors namin. Walo kami sa Grupo, ang magnobyong sina Bettina at Bryan, si Katelyn at Jelly na matagal nang magkaibigan, si Angelo na classmate ko mula pa noong 1st year college, si Kenjie na super crush nang bayan at si Carmina na naging bagong laman nang mga pagtingin ko. Napakabait niya at napaka pasensyahin hindi mo maalintanang hindi mahulog para sa kanya.
 
Alam nang lahat na may pagtingin ako kay Carmina maliban sa kanya at wala pa akong balak na manligaw kasi baka iisipin niyang gagawin ko lang siyang panakip butas kay Sophie, kaya iwas muna ako sa gulo mabuti na itong meron kaming communikasyon at magbarkada pa kami.
 
Tagong Bisexual si Enzo, napatunayan ko din yun at heto ako untiunti niyang binubuksan ang natatagong ako. At parang nahuhulog na ako sa kanya. Hanggang isang araw.
 
Kakatapos lang naming mag Phone Sex, tumatawa siya sa kabilang linya nang biglang tinanong ko siya nang napaka seryoso.

“Enz… Anu ba tayo?”
“Anong klaseng tanong yan? Bakit anu ba gusto mo?”
 
“We’ve been doing this for almost a year na pero parang may iba eh…”
 
“Alam ko naman yun, ikaw lang naman hinihintay ko…”
 
“Ibig bang sabihin nito… tayo na?” may pagaalinlangan kong tanong.
 
“edi oo… mwah, love you baby ko!”
 
“hehehe, love you din dady”
Para bang lumulutang ako sa alapaap nang mga panahong iyon, nabuksan ko din ang puso ko sa isang taong hindi ko namalayang magiging akin. Parati na kaming lumalabas pagkatapos noon pero lahat ay puro patago puro kulitang panlalaki ang ginagawa naming tapos pag may practice eh iba iba din naman yung kasama ko, pero pag kami nalang dalawa, ang sweet niya sa akin.
 
Isang araw naglalakad kami sa park tapos nang pag ensayo sa sayaw, umakbay siya sa akin at sabay sabing “Simula ngayon, mag asawa na tayong dalawa at hinding hindi na kita iiwan kahit kelan man”
 
Lumundag nang todo ang puso ko noon, para bang hindi mahirap ang lahat napakasaya nabuhayan ako nang loob at tuluyan ko nang nakalimutan ang lahat lahat.
 
Isang gabi magisa akong nakaupo sa park at hinihintay si Enzo, nang bigla kong nakita ko si Steven na may kasamang pamilyar na lalaki.
 
“Oh My God Caleb! Bakit nandito ka ta nagiisa siya nga pala si Mark Boyfriend ko” sabi ni Steven. Nanlumo ang lalaki dahil nakilala ko siya, parang gusto niya nang umalis sa harap ko nang mga oras na iyon.
 
“Kilala ko siya Steven, kasamahan ko yan sa grupo… hindi ko lang alam na… kayo palang dalawa.” Matagal ko nang alam na may berdeng dugo itong si Mark kasi may nakapagsabi sa akin sa grupo na type daw ako nito, pero hindi ko sukat akalain na sila pala ni Steven.

Nang dumating si Enzo, Fuck, magkakabukuhan na ba? “Oh at nandito din pala si Enzo” sabi ni Steven. “magkakilala kayo?” tanong ko.
 
“Oo naman, eh magkabarkada kaya tong sina Mark, may balak pa nga yang maglipat nang Boarding house doon sa kina Mark eh” sabi ni Steven na tsaka ko namang kinagulat. Hindi nabanggit sa akin ni Enzo na me ganun pero napapansin ko na nga rin na medyo malapit ang loob nila sa isa’t isa.
 
“Oh, look at the time, I’ve got to go Steven, nice seeing you here, kaw din Mark, and You too Enzo!” sabi ko sa kanila at umalis nalang bigla ayokong makita nila na tumutulo ang luha ko, hindi ko akalaing hindi niya ipagtatapat sa akin yun.
 
Tumakbo ako pero sa hindi nalalamang kadahilanan ay nahabol ako ni Enzo. “Bhe, bakit mo ako iniwa doon…” habang ginapos niya ako sa kanyang bisig na ngayon ay iniiyakan ko na.
 
“Mag mamaangmaangan kapa, may relasyon kayo ni Mark no? Bakita ang close niyo ngayon? Ha… sumagot ka”
 
“Your over reacting, sasabihin ko din naman sayo na doon na ako maninirahan if everything is settled. May mga nakawan sa Old Boarding house ko at kaya ako aalis, eh ito nito naman si Mark nag prisenta nang boarding house nila kay doon ako lilipat, please naman Bhe, magagawa ko bang lokohin ka eh mahal kita?”
 
Wala na akong nagawa kundi maniwala, maniwala sa pgamamahal na pinakita niya sa akin. Nagyakapan kami hanggang sa di ko na namalayan ay hinalikan niya ko sa pisngi malapit sa bibig, iba ang init na naramdaman ko noon kaya umiwas din ako, pero alam ko na alam niya na hindi pa ako handa at nirespeto niya ang desisyon ko.
 
Hindi ako makatulog noong gabing iyon dahil naalala ko ang init nang mga labi niya na ngayon ko lang nadama. Ang init na iyon na lumatay sa buo kong pagkatao, init nang pagmamahal.
 
Malapit na ang malaking araw nang buhay ko, ang Election nang Student body na hinandaan ko, Isang election na nagpabago muli nang buhay ko.


_Itutuloy_

Without You (Chapter 5)

Treachery

“Jay” tinawag siya nang coach nila sa basketball team na nasa labas nang locker room. Dalidali naman akong umalis at baka makita ako ni Jay.
 
Buong araw umulong sa isip ko ang ibig sabihin ni Jay. Hindi naman mawala sa isip ko ang pwede niyang magawa dahil parati silang magkasama ni Sophie, mag bestfriends sila. Pero alam kong mahal ako ni sophie, alam kong malalim ang pagtingin niya sa akin kaya kampante ako sa kanyang pag-aasta sa akin.
 
Lumipas ang ilang mga buwan naramdaman ko na medyo lumalamig na si Sophie sa akin, hindi ko alam pero malakas ang pakiramdam ko na I’m just becoming boring and boring by the days end. Di ko naman siya masisisi pero ganun talaga ako ka focused sa studies nakasanayan na since my last broken relationship, hindi na alam kung panu umasta sa minamahal.
 
It was my 18th birthday, malungkot ako pagkagising kasi out of all the text messages on my phone wala doon si Sophie. Di ko na binasa ang lahat nang text messages na nandoon. Umayos ako at umalis nang bahay para magsimba, naisipan ko nalang na magsimba nang ganoon ka aga kasi hindi ako sanay na makipaghalubilo sa napkaraming tao sa araw nang kaarawan ko.
 
Maganda ang daloy nang misa, tungkol sa pag-ibig ang sermon nang pari “Magmahalan ang bawat isa hindi dahil may gusto ka sa kanya, hindi dahil may gusto siya sa iyo kundi dahil kailangan ninyo ang isa’t isa para makabuo nang isang masaganang pagsasamahan, hindi pwedeng siya nalang palagi at hindi rin pwedeng ikaw nalang palagi dapat ay kayo, ikaw at siya” sabi pa nang pari.
Matapos ang misa ay nagsindi ako nang kandila, nagmunimuni sa kung ano man ang nangyari sakin buong taon, saan ba ako nagkulang, saan nagging mapagmataas, saan nagging matapang, saan nagging duwag, saan nagmahal. Nang maalala ko si Sophie.
 
Tinawagan ko siya, sinagot niya agad ang tawag ko.
 
“Caramel, nasaan ka ngayon? Alam mo namiss kita… hindi kita matiis” maluhaluha kong sabi habang nakatitig sa kandila na aking isinindi.
 
“I’m here sa altar” altar? Nandito din siya sa simbahan? “Kanina pa kita hinihintay… ang tagal mo naming magdasal.” Agad ko namanng tinignan ang altar, nandoon nga siya nakatayo sa gitnang isle. Napangiti ako bigla, nasurpresa na naman ako sa birthday ko.
 
Chapel lang ang sinisimbahan ko, at alam niyang ditto ako palagi nagsisimba, wala nang tao noong mga panahong iyon kaya kaming dalawa lang. parang ang layo nang altar hindi ko maabot, o baka bumagal lang ang paglakad ko. Bakit ba mabigat ang feeling ko, gusting gusto ko siyang yakapin pagdating ko pero nagtinginan lang kaming dalawa.
 
“Happy Birthday!” tapos may binigay siya sakin galing sa kamay niya, kinuha ko naman to at tinignan, isang kwintas, pamilyar na kwintas.
 
“Teka, birthday gift ko ba to? E kwintas mo to ah, diba napakahalaga nito sayo?”
 
“I was looking for the best birthday gift para mabigay sayo pero nabigo ako and came to finding this pendant, exactly the same as mine, naisip ko maybe it was meant to be, maybe dapat kong ibigay sayo iyan para naman may maalala ka about sakin, especially pag wala ako”
 
I just grabbed her hand, pulled her in and hugged her so tight “Wag, wag mo naman akong iiwan, di ko kayang mawala ka”
 
“Nasasakal ako Caleb” sabi niya nang binitawan ko siyang bahagya, pero magkadikit parin ang katawan naming hinawakan ko ang kaliwang braso niya “di ako mawawala, di kita iiwan” niyakap ko siya ulit.
 
Nang makauwi ako nang bahay doon ko nalang binasa ang mga text nang mga kaibigan ko, marami din ang nagtext kasama na diyan ang super friends kong FLiCK5. Masaya talaga ako at hindi ko na namalayang parati kong hinahawakan ang kwintas na binigay ni Sophie.
 
Nang biglang nag ring ang telepono ko.
“Hello”
 
“Happy Birthday parekoy!” sabi nang lalaki sa kabilang linya na parang ang husky na bagong gising ang dating.
 
“Oh Enzo, Salamat naman, nag abala ka pang tumawag para lang maka greet nang happy birthday.”
 
“Bibigay ko kasi gift ko sayo through phone eh”
 
“Ha? Panu yun?”
 
“Nakahubad na ako ngayon. ikaw? Gusto mu bang hubaran narin kita?”
 
“Phone sex? Yun ang gift mo?”
 
“Alam ko gusto mu din yun diba?” sabi niya sa isang malamig na boses. Kinakabahan ako dahil parang kinikilabutan ako sa mga pinagagagawa niya.
 
“Sige na maghubad ka na” dali dali ko ding nilock ang kwarto at ginawa ang paghuhubad.
 
Mula noon puro ungol lang narinig ko sa aming dalawa.

“aaaaaaahhhhhhh pare wag mong alisin ang kamay mo sa nipples ko, susuin mo pa titi ko, putcha ang sarap” sabi ko.
 
“oooooooohhhh pare e 69 mo ako gusto ko din madama ang mamasamasa mong mga bibig” suhestyon niyo.
 
“oo sige pare,, aaaaaaaahhhh… oooohhhhh”
 
Nilasap ko talaga ang bawat hagod nang titit ko habang nasa kabila siya umuungol nang malakas. Hanggang sa.

“Andyan na ako pare” sabi ko.

“cge paglabas wag mo jakolin, hayaan mo lang pare, at pigilan mung bumulwak sa butas…” sabi niya sa kabilang linya.
 
Ginawa ko naman ang inutos niya at pinigilan… “heto na pare lumalabas na, anu gagawin ko?” tanong ko.
 
“Jakolin mo nang mabilis at wag kag huminto hanggat may lumalabas pa!” sabi niya na sinunod ko naman. At bigla nalang nagtalsikan tamod ko, iba ay umabot hanggang ulo ko at iba kumalat sa buo kong katawan. Shit iba ang feeling nang ganun parang sinisipsip pa ang titi mo sa sarap nang nararamdaman mo.
 
Pagkatapos non nakita ko na kumalat ang tamod ko sa buong katawan ko pati narin sa bed. At hinihingal ako pagkatapos nun.. narinig ko sa kabilang linya ang  “uuuugggghhhhh!!!!!! Ooooohhhh!” nilabasan na rin si Enzo.
 
“Salamat sa gift parekoy, nag enjoy ako!” sabi ko sa kanya, hingal na hingal at nakakalat na ang aking katas sa katawan.
 
“No problem parekoy!” tinapos din niya agad ang tawag. At biglang may malakas na kumakatok sa pintuan, nakakalat ang damit ko, basang basa ako nang pawis at tamod. Di ko na alam ang gagawin bubuksan ko ba? “Buksan mo ang pinto” teka sinu yun hindi pamilyar ang boses niya.
 
Nag dali-dali akong magbihis at binuksan ang pinto. “SURPRISE!!!” nakita ko sina Felix, Lester, Isa at Klea na may mga party hat at party poppers at may dalang chocolate cake na paborito ko. Does this day get any better. Pumasok sila nang kwarto at pinagsaluhan namin ang buong magdamag, tawanan, kulitan, kwentuhan. Umalis din naman sila after spending lunch at my house.
 
Nakatulog ako buong maghapon. Nang magising ako gabi na pala, kaya lumabas ako nang kwarto at paglabas ko napansin kong madilim ang paligid, bumaba ako at nakita ko si mama na bihis na bihis nang pula, inisip ko nab aka may surprise din sila sa akin, mahilig kasi ako sa surprise. Inaayos niya ang tie ni papa na naka tuxedo noong gabing iyon.
 
“Qù nǎlǐ (saan kayo pupunta?)” sabi ko.
“oh anak gising ka na pala…” sabi sa akin ni mama. “pupunta kmi sa birthday party nang tito Hamilton mo” agd naman silang nagpaalam at umalis. Ni hindi man lang nila makuhang mag greet sakin nang happy birthday. Ganoon naman sila palagi mas uunahin nila ang tradition kesa sa kanilang pamilya.
 
Dali dali akong bumalik sa itaas nagbihis at umalis nang bahay. Di dapat ako malungkot sa birthday ko dapat Masaya ako ngayon kaya dapat umalis ako at pupunta nang party.
 
Pagdating ko nang club nakita ko si Jay may kasayaw na babae sa hindi kalayuan napaka sexy nang sayawan nila. I didn’t mind at first kasi hindi ko din mamukhaan ang babae. Minabuti ko nang umupo sa bar at mag order nang maiinom.
 
Nakadalawang bote na ako nang biglang may lumapit sa akin. Yung babaeng kasayaw ni Jay kanina.
 
“Hi, pwede bang makipag friends?” sabi nong babae. At dahil gentleman naman ako inabot ko ang kamay niya at sabay sabi “Uri nlng”
 
“I’m Alyana…” then she started blabbing about things. I brought her a drink. I am not a beer drinker making me vulnerable to get intoxicated. Then snap she started making out with me, I tried to resist but the beer was all over my head. Then snaps. Flashin lights all over the place, camera phones started snaping pictures. At nakita ko ang kumukuha nito si Jay at mga kaibigan niya.
 
Nilapitan niya ako at binulungan “Stay away from Sophie kung ayaw mung makarating sa kanya ito” nagulat ako sa mga sinabi niya hindi ako makapaniwala na he had that courage to blackmail me untiunti na siyang nagpapabalik sa crowd at sinamahan na siya ni Alyana sabay halik dito. Hindi to dapat nangyayari. Dalidali akong lumabas nang bar. Medyo lasing naka anim na bote na ako noon. Nasusuka natutumba.
 
Nang biglang may humablot sa akin, isang bisig na minsan ko nang nakita at napagtanto, Felix.
 
“Aya(Kuya)?” sabi ko nang mahina. “Sinundan kita, alam kong wala kang magagawang maganda ngayon dahil galit ka” nagulat ako sa sinabi niya, alam niya talaga kung kelan ko siya kailangan.
 
“iuuwi na kita!” he insisted. “Aya wag! Ayo ko pang umuwi, ayaw ko pang harapin ang problema, please wag sa bahay” sabi ko naman na naghihina.
 
“Saan mu ba gustong dalhin kita?” huling sabi niya na naintindihan ko then I passed out. Hindi ko na namalayan ang nangyayari.
Nagising nalang ako sa isang hotel room, naka kumot walang saplot kundi ang boxers kong itim. Papano ako naka punta rito?Bakit ba nandito ako? Mga tanong na gumulo sa isipan ko. Nang biglang may lumabas sa banyo, si Felix, na nakatapis lang nang tuwalya, hubot hubad naligo siguro.
 
“AYA! Anung ginagawa mu ditto at bakit TAYO naka…” sabi ko nang pabulalas. “Shio… relax. Wag kang magi sip nang kabaklaan sinukahan kaya damit mo kagabi, at nilinis ko yung banyo na puno nang suka mo kaya nag amoy SUKA na ako kay naligo ako… walang nangyari sa atin matakot ka naman sa sinasabi” depensa niya.
 
“Naknampucha naman oh, wala akong matandaan sa mga nangyari kagabi huli kong matandaan nasa bar ako… may humalik sakin… tapos marami… maraming flash annag camera… si Jay. Anaknang mapapatay ko talaga ang hayop nay un, he doesn’t play the game fair.” Galit na ang namuo sa isip ko, pagkamuhi sa isang masama ang budhi.
 
“Easy ka lang Shio… Wala ka nang magagawa doon either way talo ka, and that’s it” sabi niya sabay punta sa cabinet. “Teka nga nasaan ba tayo?” tanong ko.
 
“Sa Hotel Suite mo… Di mo naman kasi ginamit yung regalo ko sayo… Lahat nandito, Damit, Pagkain, Inumin, TV, internet pwede kang mamuhay ditto kung gusto mo, free of charge pero ilang taon din tigang kasi hindi mo ginagamit.” Sabi niya.
 
“Sorry talaga bro… wala lang kasi pagagamitan eh, you know how much I respect you, kung ditto ko naman dadalhin ang pinipick-up ko noon eh di parang binababoy narin kita.” Sabi ko naman sa pag depensa. “ok lang yun sa akin bro, alam mo naming kaligayahan mu din ang hangad ko diba.” Sabi niya sa akin na ikinagalak naman nang puso ko.
 
Doon na ako nagpalipas nang buong araw, wala namang may nag bother na humanap sa akin. Napag-isip2 ko nalang ang nagyari sa akin kagabi at sa banta sa akin ni Jay. I can’t risk na mawala ang tiwala sa akin ni Sophie. Hindi sa pagduduwag pero I have to accept his offer. At gagawin ko ang lahat para mawala sa landas ko iyang si Jay.
 
Pero after months nabigo ako sa plano kong mawala si Jay sa buhay naming ni Sophie. He was like the devil naagaw na siyang tuluyan ni Jay, and I was slowly getting out of the picture.
Isang araw I decided to give it my try, wala na akong pakialam kung kakalat yung pictures na yun but I had to have Sophie back, she was my life. I decided to switch sections noong semestral break ganun ako ka lakas sa kay Dean, ginawa ko ang lahat para maging magkalapit kami ni Sophie.
 
First Day na magkakalase kami excited akong pumasok para makita siya pero mukha yatang napaaga ako wala pang tao sa classroom ilang minute lang dumating si Jay at mga kabarkada niya, hindi ko alam na magkaklase din pala kami, ngumiti lang ako sa kanya pero hindi niya pinansin. Nakasunod pala sina Sophie at Finny sa likuran. Nang makita ako ni Sophie laking gulat niya siguro kasi napaurong siya kinatatyuan.
 
Tumayo ako at lumapit sa kanya “una na ako sa upuan super bessy” sabi ni Finny.
 
“Anong ginagawa mo rito?” sabi niya.
 
“Caramel naman, Hindi ka ba Masaya na magkaklase na tayo? Magiging mas close na tayo sa isa’t isa” nagsipagdatingan narin yung iba naming mga ka klase. “And besides in wnt to mak up to all those times I spent wasting everything for school, gusto ko rin namang bigyan ka nang importansya” at binigyan ko siya nang nakakalibog na ngiti.
_____________________
Sophie’s POV
Yung mga ngiting yun na hindi ko mapigilan na mahulog ulit sa kanya, kay tuloy hindi ko na sabi sa kanyang may namumuo na kaming maganda ni Jay, si Jay na bestfriend ko.
 
Matagal tagal narin noong nagtapat si Jay sa akin at hindi ko maaiwasan na mahulog din sa kanya dahil sa absence ni Caleb. He has been thoughtful and kind at higit sa lahat sinabihan niya nkong “maghihintay ako Sophie hanggang sa ako nalang ang pipiliin mo” doon ako nahulog sa kanya.
 
Caleb had been inconsistent these past few months kaya akala ko sumuko na siya sa panliligaw. And now he is here in front of me asking for my forgiveness, hindi ko sukat akalain na sa ganito nalang hahantong ang lahat.
 
“that’s good caleb Masaya ako, teka parang tinatawag na ako ni Finny eh” pero sa totoo ay hindi naman. Umupo ako sa gitna nina Finny at Jay. At tinititigan ko lang si Caleb sa harapan walang kasama walang kaibigan. Gusto ko sana siyang samahan ngunit paano naman si Jay, siya na sumasaklaw halos kalahati nang puso ko ngayon. Ayaw ko rin naman siyang masaktan.
_____________________________________________________________________________________
Caleb’s POV
 
Ilang araw narin akong nalulungkot, iniwan ko ang mga kaibigan ko para makapiling ang isnag taong mahalaga sa akin pero wala din naman siya sa tabi ko, oras-oras ko nalang siya sinusulyapan sa kanyang upuan para makita kung tinititigan din niya ako. Ngunit hindi ako ang katabi niya, hindi ako ang kausap niya, hindi ako ang tinititigan niya, kung hindi si Jay.



Isang araw maaga na akong dumating sa school nang biglang may tumawag. “Hot Fudge!”
 
Napalingon talaga ako dahil alam kong si Sophie lang ang tumatawag sa akin nang ganun. Pero “Sabi ko na nga ba ikaw yun.” Sabi nang isa kong kakalaseng babae.
 
“Sayang naman talaga Caleb at hindi kayo nagkatuluyan ni Sophie, malungkot pero sana Masaya ka na para sa kanila” dugtong pa niya.
 
“Anu bang pinagsasabi mo? Nanliligaw pa kaya ako kay Sophie, parang hindi pa naman ako Busted ah” sabi ko na may medyo mataas na boses. Napatameme ang babae at umalis sa harap ko.
 
Hindi niya alam I was eavesdropping on her “Hala hindi ko alm friend na nililigawan niya pa si Sophie” “eh akala ko ba girl may Jay Ko naayun?” “Yun nga rin ang pagkakaalam ko girl. Pero ewan e parang buhay na buhay parin si Hot Fudge at Caramel paanu yun.
 
Naghihinala na talaga ako nagsususpetsa. Pero I still have to fight kasi hindi naman ako ang dapat magtapat dito kung hindi siya.
________________________________________
Sophie’s POV
 
Naghihinala na siguro si Caleb sa akin. I need to put an end to this.
 
Caramel”,): Magkita tayo sa simbahan this 4pm
 
HoTfUDge&lt;3: What is this all about?
Caramel”,):Basta magkita nalang tayo doon.
 
HoTfUDge&lt;3: Sige may sasabihin din naman ako sayong importante eh.
 
Alas quarto y media na nang dumating ako gusto ko talagang mauna siya sa akin. He was sitting on his favoritespot nung nadatnan ko siya. Looking blankly across the chapel. Tinabihan ko ito.
 
“Akala ko di kana dadating” sabi niya na hindi ko naman pinansin, nakatitig parin siay sa kawalan. Tahimik kaming dalawa walang may gustong mag-umpis. Kinakabahan ako sa mga nangyayari hindi ko alam kung saan maguumpisa.
 
“Anu nga pala yung sasabihin mo?” sabay naming nasabi. “sige ikaw na mag umpisa” sabi ni Caleb sa akin.
 
“Hindi ikaw na mag umpisa” I insisted. Then nagkahiyaan na naman kami, halos mga minute din ang binilang ko, puro kaba ang nasa isip ko. Uumpisahan ko na sana nang biglang.
 
“totoo ba?” atnong niya sa akin nang biglang tumodo ang kabog sa aking dibdib. “ang alin?” agad ko namang sinagot na para bang wala akong alam.
 
“Yung sa inyo ni Jay?” bigla niyang tanong habang tinitigan ako sa mga mata… aapila pa sana ako ngunit di ko na nagawa, tumango nalang ako sa pag aamin na kasalanan ko.
 
Lumipas din ang ilang Segundo bago siya nagsalita ulit. “kasalanan ko ang lahat” nagulat ako sa sinabi niya kaya hindi ko ito sinang-ayunan. “hindi ako ang may kaslanan, you trusted me with my yes na ligawan mo ako pero nagpaligaw din naman ako sa iba”
 
“no its not you! Its me… I wasn’t consistent with my thoughts and my feelings for you… kaya siguro nakahanap ka nang ibang taong makapagbibigay sa iyo noon. I was the one who pushed you away, wala kang kasalanan Sophie, ako ang nagkulang… pinaubaya ko sa iba ang dapat ay sa akin” he grabbed my hand at nangiyakngiyak.
 
“bago ka pa mag desisyon please give me a chance… please let me win your heart again this time gagawin ko ang lahat para mabalik ka sa akin… I won’t loose you without giving a fight!” nagulat ako sa sinabi niya, akala ko ay he will give me up that easily, yun pala ay hindi.
Caleb’s POV
 
“Hinding hindi ako papaya na mawala ka sa akin, ngayon pa na may namumuo nang pagmamahal sa puso ko” tinignan niya lang ako. I know ngayon palang I lost the fight. Wala na akong magagawa, pero susulong parin ako na parang tanga.
 
Matapos noon she went more colder than before at marami pa akong nalamang hindi maganda tungkol sa kanya, mga kissing on unexpected events, at nagsama pa sila buong gabi sa isang room sa resort kung saan nag summer party yung iba pa nilang kabarkada. I totally felt that I lost the fight at last chance to tell her how I feel was her birthday sa susunod na linggo.
 
I prepared a lot for today, now this is it. Sinundo ko siya sa bahay niya. Nang magkita kami hindi parin niya ako tiningnan sa mga mata, alam ko guilt yung nararamdaman niya.
 
“thank you!” sabi ko.
“Sa alin?” sagot niya.
 
“Sa pagpayag na samahan mo ako ngayong araw?”
 
Blanko ang emotion niya, pero parang bubuhos na ako ngayon, sa lungkot… di ko man aminin pero alam ko mahal na mahal ko na siya higit pa sa kahit ano o sino man sa mundong ito.
 
“halika na!” sabi niya sa akin sabay lakad papalayo. Hinawakan ko ang kaliwang kamay niya at hinila siya pabalik.
 
Sinuot ko ang regalo ko sa kanya, isang singsing “Happy Birthday!” nakita ko ang namuong luha sa mga mata niya. Tinitigan niya ang singsing.
 
Hinawakan ko ang kanyang baba para paharapin siya sa akin.
 
“let’s stop pretending now, ayokong nasasaktan ka sa mga ginagawa ko, I know I lost this fight… matagal na, gusto ko lang isauli sayo ang mga nagawa mu sa aking kabutihan, at kung meron man eh pagmamahal narin”
 
“Caleb…” at bigla kong hininto ang pagsasalita niya nang aking mga kamay.
 
“Stop it… masasaktan lang ako kung anu man iyang sasabihin mo (namumuo na ang luha sa mga mata ko hindi ko na siya napigilan)… maraming salamat sa lahat lahat Sophie”
 
Tumalikod na ako at naglakad papalayo, marami akong nararamdaman noon mixed emotions kumbaga galit, hinagpis, pagmamahal. Tumalikod ako sa kanya “Goodbye Sophie!”
 
At tuluyan na akong umalis na pumapatak ang mga luha. Dumiretso ako sa bar parati kong pinupuntahan at sinundo na naman ako ni Felix, alam niya talaga kung kalian ako nandoon. Sasamahan daw niya ako buong gabi, ilalabas ko daw lahat nang galit ko sa mga panahong iyon, pero maghahapunan daw muna kami treat niya, na siya ko din sinangayunan.
 
Nang dumating kami sa restaurant na pinaka malapit sa bar ay agad kong nakita si Sophie sa window pane may kasama, si Jay. Hinahawakan nito ang kamay niya, hindi ko alam kung anu man ang gusto nang tadhana pero kitang-kita nang dalawang mata ko ang pag-alis nito sa singsing na binigay k okay Sophie at pinalitan nang singsing niya, at naghalikan sila.
“I didn’t just lost the fight Felix, I died because of it” Sabi ko na wala nang puwersa at lakas para sa kung anu man.
 
Tinuturing ko na ang sarili ko bilang isang patay.


_itutuloy_

Without You (Chapter 4)

By: Uri_Kido

You Know, You No

Unknown Number: Hi ö

Caleb: Hi din naman! Si Caleb nga ito, sino po ba sila?

Unknown Number: Sophie toh… still remember me :)

Caleb: Oh, kaw pala Sophie, Namiss kita bigla ah. Kamustah na?

Sophie”,): Mabuti naman ako. Ikaw kamusta na?

Caleb: Heto bumabawi sa school dahil nahumaling na sa pagsasayaw… hehehe. Siya nga pala nakita
kita kahapon sa stage kaya mas lalo pa akong ginanahan sumayaw.

Sophie”,):Bolero!

Caleb: Kinikilig ka naman…

Sophie”,): :)

Napangiti din ako sa huling text niya nang mapansin ako ni Felix

“Shoti (bunso), parang adik ka kung makangiti ah, uuy Yǒuyī gèrén ràng nǐ de wéixiào (may nagapapangiti sa kanya)” pangungulit ni Felix.

“guess who texted, mga tao talaga di magpapalibak, parang patay na patay talaga ito sa akin ah” Sabi ko naman

“Aba at ang yabang mo na best ha, makakakita ka din nang katapat mo” sabi ni Isa.

Parang nabuhusan na naman ako nang malamig na tubig, nagmamayabang na naman ako sa akin kinalalagyan noon. Hindi ko naman sinasadya pero ganyan talaga ako minsan, mahirap amuhin kapag yabang na ang umiiral sa akin. Naging balisa na naman ako sa buong magdamag, hindi na ako pinansin nang mga kaibigan ko alam nila kapagbalisa ako hindi ako nagpapakadistorbo.

Inuwi ako ni Felix sa bahay, paglabas ko nang kotse niya ay hindi na ako nagsalita pa maliban sa thank you. Naghubad na ako nang suot. Hinarap ko ang malaking salamin nang cabinet ko, naka brief lang ako noon kaya kitang-kita ko ang buo kong katawan. Naghanap ako nang mapupuna sa sarili ko, sa katawan ko, sa pagkatao ko. Pero wala akong makitang mali, sabi nga nila para na akong diyos, ang hindi nila alam ang tinitingala nilang diyos ay parang musmos na naghahanap nang pag-aaruga, naghahanap nang mga taong makakaapreciate kung sino siya at kung ano ang kaya niyang gawin para sa iba.

Alam kong hindi ako perpekto, may kulang sa akin, isang pagkukulang na hindi ko alam kung kalian mapupuno, hindi ko alam kung kalian magiging buo. Pinatong ko ang aking kanang kamay sa aking dibdib malapit sa puso. Dito, dito ako may pagkukulang, ito ang Kryptonite ko, ito ang dahilan kung bakit ako nagiging kung ano ako. Di ko alam pero bakit magulo, napaka gulo.

At biglang nag ring ang phone ko, isang text message.

Enzo.NDC: gising pa?

Caleb: oh, kakarating ko lang sa bahay!

Enzo.NDC: ah. Anu gawa mu ngayon?

Caleb: Nakahiga ako… bakit mo naman natanong.

Enzo.NDC: Ah. Anong suot mo?

Nagulat ulit ako sa sinabi niya sa text pero ngayon, parang nilibugan ako sa sinasabi niya, naiimagine ko nlng kung paano niya ito sabihin ay may dulot nang kuryente sa buo kong katawan, I will play your game Mr. Perez.

Caleb: Naka brief lang ako, kulay puti.

Enzo.NDC: oooh!!! Nang iinit ka ba ngayon?

Caleb: medyo! Ikaw ba nag iinit ngayon?

Enzo.NDC: Oo! At gusto kong magpalabas nang init, gusto mo tulungan tayo para mas Masaya!

Tama ako, napakalibog nitong si Enzo pero may dapat akong malaman kung bakit niya to ginagawa,
at sa kapwa lalaki niya pa. Pero noong mga panahong iyon kinikilabutan na ako sa ginagawa ko, first time ko iyon ang makipag flirt sa text lalong-lalo na sa isang lalaki.

Caleb: Um Pare? Bakla ka ba?

Natagalan siya bago magreply, parang na offend siguro sa natext ko sa kanya. Pagkalipas nang ilang minuto.

Enzo.NDC: Hindi pare, trip-trip lang to, mas nakakalibog diba, aminin mu.

Tama nga siya, mas nakakalibog nga naman ang ganito dahil kinakabahan ka sa pwedeng kahahantungan nnang mga ginagawa mo.

Caleb:u-uhm, hinihimas ko yung alaga ko, gusto mo ikaw maghimas?

Enzo.NDC: basta ikaw din ang hihimas nong sa akin.

Di mo magawang di mag imagine sa mga nangyayari… na parang pumasok siya sa kwarto mo,

Caleb:u-uhm, susubo mo ba tong ahas ko enzo?Hindi na siya nagreply, nabitin naman ako bigla tapos biglang nag ring ang cellphone ko,

Enzo: Malaki ba yan pare? Ayaw ko anng maliliit, di ko masasapo yan. hehehe

Caleb: Oo naman pare, mataba pa. abot 7 inches to…

Enzo: ayan gusto ko yan. Isusubo ko sayo kung isusubo mo itong akin…Hindi ako nagsusubo nang titi pero dahil sa libog at wala naman siya dito nasabi ko nlng na

Caleb: Oo, pare basta akin lang yang titi mo…

Enzo:sayo alng to Caleb, kainin mo na… ughhhhPuro ungol na ang nagaganap, di ko mawari pero kinukuryente ako sa bawat ungol niya, tumitigas ang kalamnan ko sa tuwing napapaungol siya

Caleb: Malapit na ako pare

Enzo.NDC: Sabay tayo pare eto na… ahhhh

At bumulwak ang katas ko at unang beses na abot hanggang ulo ko at iba ay pumunta sa labi ko mismo, dahil sa curiosity ay dinilaan ko ito at tinikman. Manamisnamis na maasim… halong lasa na di ko maintindihan. Binaba niya ang telepono at din a nag text.

Kinilabutan ako pagaktapos nang takbong iyon, parang hindi ako, bakit ko ginawa iyon? Bakit ko ba nagustuhan iyon? Ano nga ba ako? Maraming gumugulo sa isip ko, hindi ako makatulog buong gabi at buong magdamag akong nagiisip sa kung anu man ang nangyari sa amin ni Enzo.

Hanggang sa umaga ay hindi ko magawang makapag-isip nang mabuti, 5/20 lang ang nakuha kong score sa quiz, napagalitan pa ako dahil late akong dumating, talagang bumagabag sa kalooban ko ang iniisip ko.

Kumakain ako mag-isa sa loob nang canteen kagaya nang parati kong ginagawa at nagyon nakatingin sa malayo malayong malayo, hindi ko din naman alam kung ano ang tinitignan ko. Nang biglang may lumagay nang kung anong bagay sa harapan ko, nang tiningnan ko ito “Hot fudge sundae?” tapos tiningnan ko ang taong may hawak nito, si Sophie.

Ang ganda niya ngayon, mas maaliwalas ang mukha niya kapag nakangiti, mas nahuhumaling ako sa mga kinikilos niya. Binigyan ko lang siya nang mapupungay na ngiti.

“Ayan nakangiti kana! Mas gusto kong nakangiti ka lalo kang gumagwapo?” sabi ni sophie na parang galak na galak, umupo ito sa harap ko, napansin kong may “caramel sundae” din siyang hawak.

“Pano mo nalaman na gusto ko to?” tanong ko sa kanya. Tinawanan niya lang ako, nang ma realize ko na marami pala siyang alam sa akin, sinabayan ko na siya sa pagtawa. Sa sobrang lakas nabulabog naming ang ibang nakaupo sa tabi nang table namin.

Ngiti ngiti nalang ang ginawa namin habang kumakain nang ice cream, aaminin ko nagging anti depressant ko din ang sweets especially itong “Hotfudge sundae”.Naramdaman ko talaga na meron nang namumuong magandang pagsasamahan sa aming dalawa.

“Uummm…. Sophie?”

“Yes?”

“SOCCER PLAYER ka ba?”

“Ha? Paanu mo naman nasabi yan?”

“Ang lakas kasi ng SIPA mo.. sa PUSO ko.”

Hindi makapaniwala si Sophie sa narinig niya, namula agad ang pisngi niya at mukhang nahihiya na sa pinagsasasabi ko.

“uhm… I better be getting back to class, may quiz pa kasi ako sa major subject ko eh”she said habang tumatayo sa kinauupuan niya.

I grabbed her hand while standing up, a gesture na ayaw ko pa siyang pakwalan sa masayang kuwentuhan na iyon. “Was it something I said? May masama bas a sinabi ko?”

She gave me a smile, yung ngiti na parati ko nang napapanaginipan kapag natutulog ako sa klase, ang ngiting hinahanap hanap ko sa tuwing nag-iisa ako. “ugh… anu ka ba.. hindi kaya. Sweet mo nga eh”

“uhm, Sophie…” gusto ko nang sabihing parang mahal na kita pero bakit di ko magawa? “… Pwede ba?”

“Anu yun Caleb?”

“Pwede ba kitang ligawan?” stupid ka ba? Bakit mo naman sinabi yun. Baka kung anu ang isipin niya.I saw the shock in her face when she heard what I said. At ang pag-iba nang mukha niya na parang magagalit. Winaksi niya ang kamay kong nakahawak sa kanya.

“Hindi porket alam mong mahal na ma… I like you that much eh mabibilog mu na ang utak ko Mr. Tan. Wag mo akong itulad sa ibang babae diyan na magpapaka puta para sayo, I thought you were different pero kagaya ka rin nila, and I thought wrong.” Nasambit niya na may halong galit, lahat ay nagtitinginan na sa amin. Bigla siyang maiyakiyak na umalis.

Hiyang hiya ako sa lagay ko na yun, in a public place, at halos lahat sa school ay kilala ako. Worst case scenario na para sa akin ang mapahiya ako nang ganoon. Pero hindi yun ang dahilan kung bakit napahinto ako sa kinagagalawan ko, kundi ang bawat salita na lumabas sa bibig niya. Tagos hanggang buto, tama nga naman siya sa dinamidami nang babaeng niloko ko sino na ang magsisiryoso sa akin.

Huli na nang makita ko ang iba sa mga kasmahan ko sa pagsasayaw, na nasa kabilang table. Tumayo si Hera at niyakap ako, lahat sila nagsitayuan at yumakap sa akin. Napangiti naman ako bigla.

“Anu ba naman kayo? Bakit tayo nag da dramahan dito?” sabi ko na medyo confused sa mga nangyayari.

Kumalas sila sa pagkakayakap. “Ok ka na?” tanong ni Janice. “Seryoso ka ba talaga?” tanong ni Janelle. Tumango lang ako na nagsasabing oo.

“Tutulungan ka namin” sabi ni Teo at Blitz nang sabay.
__________________________________

Sophie’s POV

“Eh gaga ka naman pala girl eh? Bakit mo ginawa iyon? You and I na matagal mu nang gusto yun.” sabi nang babaeng nasa harap ko na kanina pa putak nang putak.
Nakaupo ako sa staircase nang building namin, matapos ang nangyari sa canteen hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. “Hindi ko nman talaga yun sinasadya eh, nabigla lang ako…” sabi ko na mangiyak ngiyak.

Tinabihan ako nang isang lalaking kanina pa pabalik-balik sa kinaroroonan namin. “Alam mu best, wag mo nang ipagkaila na hindi mo na siya kayang mahalin kasi may iba ka nang minamahal” sabi niya na may pakidat pa.

“Aba maghunos dili ka Jay, si Caleb Tan yung pinag-uusapan natin ditto, eversince nakita yan nitong si Sophie sa may art exhibit nang mga religious artifacts dito sa school… at last year pa yun ha”sabi noong babae.
“Finny, Stop it na, ayoko nang marinig ang sasabihin ninyong dalawa ok. Nasasaktan lang ako sa pinag-uusapan natin” sabi ko na medyo nagagalit na.

“Ewan ko sayo Sophie, ikaw tong patay na patay tapos ikaw tong may malakas na loob na baustedin siya and worst, in public pa kaya. Naku anu nalang yung image mu sakanya niyan?” sarkastikong pananalita ni Finny.
Si Jay at Finny ang super bestfriends ko noong nakatungtong na ako sa college. Tama nga si Finny wala na akong mukhang maihaharap pa kay Caleb, wala na ang taong gusto ko sana maging akin. At ito ay dahil sa katangahan ko.

Lumipas ang mga araw, wala akong ni text na natatanggap sa kanya, wala nang masiglang “GoodMorning” at napaka sweet na“GoodDreamz… SweetNyt!”, wala narin sigurong pag-asa na magpapakita siya sa akin.
One day I decided na uuwi muna sa probinsya naming pero pinigilan ako ni Finny, sasamahan ko daw siya mag malling, Wala na akong choice kasi libre daw niya at gusto kon g kumain nang “Caramel Sundae” kasi depressed na talaga ako noon.

Tinext niya ako na makipagkita sa SM sa may event center. Timing din naman na walang event ngayon kaya wala akong hiya na pumagitna. Tinetext ko na kung nasaan siya hindi siya nag rereply. Nang biglang may batang lumapit sakin at binigay niya sa akin yung “Caramel Sundae” niya.

“Pinabibigay po ni Hot Fudge!” sabi nung bata. Nabigla naman ako at napatingin sa palibot, hinahanap ang taong tinutukoy noong bata. At biglang tumugtog ang isang napakapamilyar na tunog.

(J.R.A. - By Chance (You & I) Lyrics)

Then bigla nalang may sumayaw sa harap ko, yung NDC… lahat sila nandoon, pero nasaan si…

“Let’s make it happen” may nagsalita sa likod ko.

“Ca-Ca-Caleb?” then biglang nag pause ang lahat nang sumasayaw. Na para bang nag stop ang buong mundo ko.

“Seryoso ako nong sinabi kong liligawan kita” sabi niya in the sweetest way I could ever imagine. Yung hazel brown eyes niya na nangungusap sa akin, yung lips niya na gusto kong halikan and that perfect nose, but where are those perfect smile, yun na lang ang kulang at mapapa-oo mu na ako Caleb.

“Let me e-“ sabi ko nang bigla niyang pinigalan ang bibig ko nang kanyang napakalambot na kamay.

“You are snobby, clumsy, boyish, unfashionable, very simple… but those eyes behind those glasses that makes me wish that stars won’t shine anymore because they are there. That long hair that caresses your body which makes it more profound in my vision. Its your undying endevour to make me notice you all day that makes you more special because you are the only one who knows all of me fro the outside… and I want you to be the one who will know me more from the inside out. Ikaw lang sophie”

Yun yung mga salita na tumagos sa puso ko, and I admit I am now officially inlove with Caleb.

“You Know?”I asked.

“Yes, and It’s You Now!” he said kasabay nang hinihintay kong smile.

“Okey. Pumapayag na ako” he then hugged me tight. And he kissed me on the forehead, it felt like Kryptonite for me, it was my one true weakness.

Lahat ay biglang sumayaw ulit at maraming taong nanonood ang nagpapalakpakan. Tinakluban naman ako nang hiya sa sarili, at nakita ko sina Finny at Jay.

“Congrats pare, masuerte ka diyan sa kay Sophie…alagaan mu sana, mahal naming yan” Jay said. Na parang may tonong galit, hindi ko maintindihan pero galit nag alit ang tono niya

“Don’t worry pare, mamahalin ko dn siya nang higit pa sa buhay ko” sabi ni Caleb. Masaya namang tugon niya.

“Aba, so anong akala mo? Tayo na? Nope. Manligaw ka muna gaya nang sinabi mu.” Sabi ko sa kanya na bigla naman pinag-iba nang mood ni Jay.

“Sisimulan ko na ngayon” sabi ni Caleb, at bigla itong lumuhod saka kinuha ang kamay ko at bingyan ako nang charm bracelet na walang charms.

“Anu to?”

“Every week pupunuin ko yan nang charms ko, para palagi mong maalala kung sino ako para sayo, and this would be the first” bigla niyang nilagyan nang ice cream charm ang bracelet. 

Sweet. Yun ang conclusion ko sa charm niya and I’m expecting more Caleb wag mo akong bibiguin.
_________________________________
Caleb's POV

Days have passed and I’m still consistent with courting her, araw-gabi kaharap ko ang phone ko at hinihintay ang text niya, parang langit ang nararamdaman ko pag kasama ko si Sophie.

Pero may isa akong problema, Si Enzo. Parati kaming nauuwi sa Sexting at parang nahuhulog na ang loob ko satwing nagtetext kami sa isa’t isa. Panu toh? Bakit ganito? Naguguluhan na ako.

Lumipas ang mga buwa, at medyo bumagal na ang takbo nang aking panliligaw dahil hindiko magawang pagsabayin lahat and my studies and the student government nang school at saka yung pagsasayaw.

Dumaan ako sa locker room nang mga boys nang marinig ko ang isang pamilyar na boses.

“Ah, wala yang si Caleb Tan nay an, mas matinik yata ako dun…”

Teka nga hindi kaya si…

_itutuloy_

Without You (Chapter 3)

By: Uri_Kido
 
ENZO
 
“Parang malayo lang ang tingin ko pare! Anong akala mo? Hinuhubaran ka nang tingin ko?” sabi ko na parang nahihiya sa mga sinabi ni Caleb. Pero parang galit, anong akala niya sa akin manyak? Di ko kaya siya tinititigan. Slight lang.
 
“oh mga tol halika na kayo, magagalit na naman si sir sa atin niyan eh, practice na tayo” Sabi ni Caleb na parang worried talaga. Cute kaya siya kapag galit, lalo na pag pawisin katakamtakam tingnan. Teka nga, di ko siya type noh, di pepwede.
 
Siya nga pala bago ko makalimutan ako nga pala si Vincenzo Perez, 18 siguro nga matatawag na nila akong pinakamatanda sa mga kabatch ko sa grupo, pero talagang kasabayan ko sila sa lahat nang bagay. 5’6 ang hight ko, lean lang ang katawan hindi maskulado pero di rin naman mataba. Amin ko sa sarili ko na I’m Bisexual pero hindi ako OUT! Discreet na discreet pa, at tsaka marami na akong naging girlfriend, pero mas malakas akong maatract sa mga lalaki, lalo na sa mga kauri kong discreet. 
 
My hobbies are usually internet related, hindi games ha, socializing. Lahat siguro nang social networks meron akong account and come to think of it marami na akong nakilala dahil dito. Not to mention the numerous encounters I have with my fellow bi na nakakachat sa mIRC, YM, Skype, ooVoo at kung saan saan pa. Which leads to exchange of numbers, texting, calling hanggang makarating sa sexting, phone sex at ang paborito kong cyber sex. What am I supposed to do with a guy my age hinding hindi mawawala ang libog diba? Lahat na yata nang gwapo at magaganda na nakilala ko ay sex lang ang habol. Di naman sa pagmamayabang pero crush nang bayan daw ako kaya lang turn off sila kapag parang bakla daw ako kung kumilos.

Tinignan ko ang mga iba kong kasama tapos na din silang kumain at nag-uusap na lang sa likod na banda nang kwarto. Parang binuhusan ako nang malamig na tubig nang nakita ko si Caleb an naghubad ulit, nang sando niyang itim, nakita ko nanaman ang katawan niyang parang diyos tignan, di siya ganoon ka maskulado pero ang hubog nang katawan nito ay talagang katakam-takam. Pinunas niya ang hinubad na sando sa pawisin niyang katawan at nag suot annag maluwag na t-shirt. 

Nag si tayuan na ang lahat pati ang iba pa naming kagrupo, marami kami 15 kaming lahat, para nang pamilya ang turingan namin. Nang maka puesto na ang lahat nagsimula na kaming sumayaw sa napagpractisan na naming tugtugin. Nasa harap sina Lester, Jenelle at Blitz, yung tinuturing leader namin sa grupo, siya ang dahilan kung bakit kami nag tipon para sumayaw sa mga events nang school at nong department namin. Nasa gitna naman sina Klea, Caleb at Isa, kami sa likod nila at katapat ko pa si Caleb.

Parang iba ang aura ngayon ni Caleb, di ko alam pero nalilibugan ako sa sayaw niya. 

Tamang tama pagkatapos naming nang run through ay may narinig kaming nagpapalakpakan sa may pintuan, napatingin kaming lahat at nakita naming si Sir Rich pala iyon at si Mark, yung kaibigan ni Blitz na sumasayaw din sa mga events nang school. 

“Galing, ang galing niyo talaga…” puro lang papuri ang sinalubong ni sir sa amin. At pinupo niya kami sa may floor at nag umpisa na itong magsalita. 

“I have a nice good offer para sa inyo, pinayagan na ako nang dean sa proposal ko na gumawa tayo nang isang dance crew para sa ating college and because of your undying devotion and passion to dancing, I want all of you to pioneer this dance crew… oh excited ba kayo” 

Marami sa amin ang napanganga at napagalak sa mga nangyayari at sa mga nagaganap. Hindi makapaniwala ang lahat na talagang magiging grupo kami after all this days na pagsasama. 
Jenelle: Sir Rich naman, bakit naman hindi. Diba guys ito ang gusto natin noon pa man. 
 
Hera: OMFG sir ang ganda nang idea ninyo dapat magkaroon tayo nang name… um why not THE AMAZING
CREW! Oh diba , fancy. 

Teo: Nakaksuka naman nang name, bakit di nlng the BLITZKREGE… diba Blits (na may pangilayngilay pa kay Blitz) 

Blitz: Ulol ka Teo, parang di bagay na ako ang gawin niyong lider kung yan ang iniisip ninyo. Lets ask sir kung may pangalan na siyang naisip para sa ating grupo. 

Sir Rich: bakit hindi nlng NDC (Nursing Dance Company), simple lang pero may authentication, walang halong kiyeme.

 Caleb: You know guys sir is right, hindi ang pangalan ang dadala sa atin kundi tayo, tayo ang magdadala nang pangalan, kung saan man makarating ang pangalan na ito ay dahil sa atin at hindi dahil sa ating pangalan.

Marami ang natuwa sa sinabi ni Caleb, spoken by a true leader. Isa siya sa mga tinitingala sa student body namin kahit hindi siya kasama sa mga official officers nito, mas ginusto niya na sa school government makipagsabakan sa kanyang career as a student leader. Titig na titig lang ako kay Caleb noon sa kamanghaan hindi ko na namalayan na tumayo sila at nag group hug. Katabi ko si Caleb noon at magkaakbay kami nang nagsisiyahan ang lahat at nagtatatalon. Naramdaman ko namang pinisil ni Caleb ang aking balikat na nagdulot nang ibang sensasyon sa akin. Parang huminto nanaman ang mundo ko sa kaiisip kung ano ang gusto niyang ipahiwatig patungkol dito. 

Lumalim na ang gabi tawanan, saywana at kainan lang ang ginawa namin at hinirang na namin ang mga lider nang grupo, officers kumbaga, si Mark ang ginawa naming president, samantalang si Blitz ang tumayong Vice niya, si Klea ang naging secretary, si Caleb ang Treasurer, si Teo ang auditor at nakasama pa ako sa listahan bilang Business Manager akalain niyo yon. 

Nang makauwi na ako nang boarding house nakatulog ako kaagad sa sobrang pagod. Naalimpungatan nalang ako sa sobrang lamig dahil hindi pala ako naka damit pang itaas. Nang makuha ko ang phone ko merong isang text na galing kay Caleb. 

Caleb Tan: mga parekoy… hehehe… super hapi ako ngayon dahil magkakakasama2 na tayo nang matagal sana ay mag tuloytuloy to… Go NDC!!! Mahal ko kayong lahat.

Napangiti naman ako dahil sa mga sinabi niya sa amin napareply nalang ako.
__________________________________________
Caleb’s POV

You have 1 text message. 

Nakahiga na ako noon para matulog nang biglang mag beep yung phone ko.  Oh, sino naman kaya to, hating gabi na ah gising pa. 

Binuksan ko ang cellphone ko at nakita ko ang pangalan ni Enzo.

Enzo.NDC: Sweet2 mo naman pare, hahaha. Mahal din kita. hahaha 

Caleb: Hahahaha, oh bakit gising ka pa parekoy? 

Enzo.NDC: malamig eh, kaya nagising ako. 

Caleb: Ah ganoon bah, simple lang ang solusyon diyan. Edi magpa-init ka para makatulog ulit. hahaha 

Enzo.NDC: Anu bang init ang gusto mo?

Nagulat ako sa huling sinabi niya, joke ko lang yung init-lamig thing eh parang sineryoso naman nito.

Caleb: ulol matulog ka na nga. 

Mga ilang minute din siyang hindi naka reply. Akala ko tulog na kaya hindi ko na pinansin. BEEP.
Enzo.NDC: nakapalabas na ako pare, salamat sa tulong ha, gudnyt.

Nagulat na naman ako sa nabasa ko, anu ba naman tong gagong to parang wala lang sa kanya ang bagay na yun. At natawa lang ako hanggang sa maka tulog. 

Lumipas ang mga araw at naging maayos ang takbo nang buhay ko and now is the moment of truth ang launching nang grupo namin sa buong student body, kinakabahan ako dahil napakalaking production ang ginawa namin. Lahat kami ay super excited na sumayaw. 

Bago kami sumalang sa antablado ay nagdasal kami. Pinalibot kami ni sir Rich at inutusang mag hawak kamay. Hindi ko na namalayan na si Enzo ang katabi ko at magkahawak kami nang kamay. Nagsimula nang mag salita si sir nang mahalata kong gumagalaw ang kamay ni Enzo, mula sa simpleng hawak lang ay inisa-isa niyang ilagay ang fingers niya sa spaces between nang fingers ko. Nagulat ako, nanlamig ang buo kong katawan, hinarap ko siya, nakapikit siya pero abot tenga ang ngiti, nagdulot ito nang kuryente sa buo kong katawan. Out of the blue hindi ko na namalayan na napangiti narin ako.

Pagkatapos nang dasal ay hindi niya inalis ang kamay niya sa akin, pero winaksi ko ito. Ayokong magkaroon nang isyu sa pagitan naming dalawa lalo pa ngayon na meron nang namumuong magandang samahan sa amin nang mga kapwa ko dancers.

And the show started.

Habang sumasayaw kanina ay nakita ko si Sophie sa audience. Ang ganda talaga niya, ngumilay lang ako dito at napangiti. Kitangkita ko ang reaction niya mula sa titig na titig sa sayaw namin papunta sa pamumula at parang nahiya nang tumingin.

Pagkatapos nang buong production namin, nag yakapan at iyakan ang lahat sa backstage, di na nila mapigilan ang nararamdaman nila sa mga panahong iyon. Tumakbo si Klea at Isa sa amin ni Lester na noon ay nag uusap, at nag yakapan kaming apat. Mahigpit na yakapan, di siguro kami kapaniwala na ganun na ang narating nang pagsasama naming apat.

“Oh, di niyo na ako isasali diyan sa power hugs niyo?” Tama ba ang narinig ko? Hindi Felix!!!” sigaw ni Isa na napatakbo sa lalaki sa likod naming apat na may dalang dalawang boquet nang flowers. Lahat sila nagsipag takbuhan na maliban sa akin. Hindi ako makapaniwala na si Felix ang nakikita ko, malaki na talaga ang pinagbago niya, naging mas lean yung pangangatwan at mas malinis tingnan at lalo siyang gumwapo sa suot niyang glasses mas mature na siyang tingnan. 

“Shoti (bunso), titingnan mu nalang ba ako hanggang mamaya?” sabi pa niya na may pa ngiti ngiti.
“So may balak ka pa palang magpakita sa amin, ha” inis kong sabi, kasi naalala ko ang mga panahong mag-isa lang akong gumala sa school na walang kasama. 

“Aba, Shuí dào zhèlǐ lái (halika nga dito)” agad niya akong ginapos sa mga kamay niya at pinagtulungan ako nang iba na hubaran nang pantalon, yan kasi ang ginagawa naming pag may isang nagsusungit.
“Qǐng gěi wǒ(bitiwan niyo ako), Qǐng gěi wǒ, Qǐng gěi wǒ” paulitulit kong sinabi para lang mabitawan nila ako sa pagkakagapos. 

Tawa lang kami nang tawa, nakakamiss yung mga sandaling iyon, kaya parang nangulila na naman ako sa mga kaibigan ko na matagal ko nang di nakakasama.

Nag aya si sir Rich na mag victory party sa bahay niya, kaya sama na ang lahat. Nagpaiwan si Felix kasi nahihiya siya hindi naman siya kagrupo. Nagyaya naman ito na mag dinner kinabukasan doon sa may Jolibee na 24hours, mahilig kasi kami sa fast food kaya doon parati ang punta naming especially pag gabi kasi maliit lang ang pumupunta doon. Kaya payag naman kaming lahat kasi noon lang kami nakakapag bonding. 
Pagdating sa bahay nina sir Rich ay marami ang nakahandang pagkain para sa amin. At may sound system pang dala, parang house party talagang maituturing yung nangyayari. Sayawan, kantahan, sayawan ulit at napakaraming kainan. Nang makarami na nang kain lumabas na ang mga inumin. Alam nilang lahat na “boy inom” at “party boy” ako noong high school kaya ako daw ang tangero sa gin at mix samantalang si Blitz ang taga bigay nang Beer. 

At dahil medyo budgeted ang inuman na iyon ay baso-baso lang ang tagayan pati sa beer, nakahilatag nang lahat sa sahig. “Teka lang kuha lang ako nang pambukas nung beer” sabi ni Shawn, isa din naming kasamahan sa grupo. 

“Wag na pare.” Sabi ko sabay abot nung bote nang beer at kinagat ang tansan nito, saka binuksan ang bote nang beer gamit ang bibig ko. Nagulat ang lahat siyempre, hindi nila alam na may talent akong ganoon. Nakikita ko sa kanila na napatulala sa nangyari. Bigla naman akong tumawa nang malakas, at sinabayan na nila ako sa pagtawa.

“Mukhang mahaba habang inuman na naman ito” sabi ni Blitz na parang uhaw din sa alcohol.
Nagsipag-uwian na ang iba at kaming mga lalaki nalang ang naiwan sa lamesa para uminum. Tumayo ako at pumunta nang banyo para umihi. Nakapwesto na ako nang biglang bumukas ang pintuan nang banyo, hindi ko pala ito naisara, nang biglang pumasok si Enzo. 

“Pare, kito mo namang umiihi ang tao eh, maghintay ka naman doon sa labas” sabi ko habang patuloy ang pagdaloy nang ihi ko. 

“Pare, pa share nalang ihing ihi na talaga ako eh” at pumwesto din siya katabi ko. Hindi man lang ako hinintay matapos.

Medyo naparami ang inom ko kaya medyo natagalan ang ihi nang tirik na tirik ko noong titi. “pare ang laki niyang ahas mo ah” Sabi niya, na nakatitig talaga sa aking alaga.

Nang humarap siya sa akin gustong gusto ko talaga siyang sapakin sa sobrang kalasingan dahil sa inasta niya pero, para naman akong walang pinag-aralan niyan. Timing din naman na tapos na ako kaya umalais na ako sa banyo bago paman may mangyari kung anong kalandian. Alam ko na ang modus na iyon marami na ang gumawa sa akin iyan sa club pero strict policy ko talaga sa sex ay “NO TO FRIENDS” kaya bawal sa kanya. Talagang bawal. 

Nang makabalik na ako sa lamesa ay papatapos na din ang tagayan kaya medyo ok na ako sa sitwasyong iyon kasi makakauwi na ako at hindi ko na makakasalamuha si Enzo.

Nang sumunod na araw ay bigla akong naalimpungatan sa mga nangyari kagabi, ini imagine ko what if nangyari ang hindi dapat mangyari. Kaya pag gising ko, galit na galit na si “mini leb” (ang tawag ko sa aking alaga). Ang aga-aga ang horny ko, anu ba naman to. 

Bumangon ako at nagbihis nang panglakad at pumunta nang mini grocery para bumili nang pang almusal, dahil linggo noon at wala nang tao sa bahay para maghanda nito.

Bumibili ako sa likod na parte nang shop nang nakita ko si manong guard na nakatingin sa akin, siguro iniisip niya na shop lifter ako. Di ko na siya pinapansin, pero sa tuwing makikita ko siya ay nakatingin talaga siya sa akin. Nang biglang napansin ko na bumubukol ang kanyang harapan na hindi naman halata kanina. Duon ko napagtanto kung papaano ako makakaraos sa libog ko ngayong umaga. 

Lumapit ako kay manong guard at tinanong kung nasaan ang CR, sabay kindat, at ngiti. Nakuha siguro niya ang ibig kong ipahiwatig at sinamahan niya ako papunta doon, agad naman akong nagpasalamat at sinabihan siya na kung pupwede ba niyang bantayan ang pinto kasi hindi ako sanay na naka lock ito dahil natatakot akong ma trap sa isang closed space. Nang umiihi ako napansin kong tinititigan ako ni manong guard. 

“Manong? Nakapagalmusal ka na ba?” tanong ko sa kanya, agad naman itong lumingi. “Pasok ka manong nang makapagalmusal kana” sabi ko sa kanya sabay ngiti. Tiningnan niya ang paligid at pumasok, agad niyang kinain si “Mini Leb” na noong mga panahong iyon ay tirik na tirik na. Napakabilis nang pangyayari, din a sya nagahubad, at ako shorts lang ang nahubad ko, cute naman tong si manong kaya di mo aakalaing kumakain nang titi, hagod lang sya anng hagod habang sabay kong huinahagod ang pwet ko, ungol lang ako nang ungol annag mahina dahil parang batang uhaw sa gatas itong si manong eh ako naman boner boy pa noong umagang iyon kaya naman, POOF! “Ayan na ahhhhhhhhhhhhh” It became coco crunch.
Lumabas agad si manong nang banyo at pasimpleng bumalik nang puwesto, nang lumabas ako nagulagt ako sa nakita kong nakaharap sa banyo na mamimili noong store, si Enzo. 

Tingnan mo naman ang pagkakataon, nakalimutan ko nga pala na malapit lang ang boarding house niya sa bahay namin so talagang malaki ang posibilidad na magkikita kami noong mga panahong iyon. Nahiya ako kasi baka nakita niya ring lumabas si manong guard sa banyo. Dumiretso ako sa labasan nang hindi lumilingon. 

Balisa ako buong araw hanggang sa takda naming tambay nang barkada, Masaya kami noong nagkitakita ngunit umiba na naman ang ihip nang hangin sa ulo ko dahil sa mga nangyayari sa buhay ko ngayon na involved si Enzo. 

“Uri, Bakit ka nakatitig sa malayo? Mukhang malalim ang iniisip mo ah” Tanong ni Felix na katabi ko noon.
“Wala ito Aya (kuya)” sabi ko naman sabay kain nang burger na kanina pa nasa kamay ko. 

“Hmp, baka naman iniisip mo lang yung babae mo ha, teka hindi ka pa pala nag kukuwento,  kwentuhan mo na kami dali!” sabi ni Klea na halong pag-iba nang boses, parang batang maliit siya kung magsalita.
“Babae?... itong si Uri? Aba, may inililihim kana kay Aya ngayon. Wǒ hěn fǎngǎn, rènwéi nǐ (naiinis na ako niyan ha)” sabi ni Felix. 

“Ito kasing si Klea eh, kahit kelan ang bibig nito di maprenopreno.” Tugon ko na may halong galit. 
“Oh siya, sige na nga siya si Sophie, at kabatch natin siya, Nursing student din, there is something weird sa babaeng ito at come to think of it may litrato ako sa Wallet niya, ni hindi pa kami noon ka close.” Agad na Nagtawanan ang lahat. 

“So stalker mo pare pinatulan mo?” Lester added. 

“Patulan? Sinong nagsabing papatulan ko siya? Hahaha, She is out of my league man” pagsagot ko kay Lester. 

“Bawiin mo iyang sinabi mo, baka kainin mo ang mga iyan.” Tugon naman ni Isa sa akin sinabi.
“okey sige heto nalang, I will turn off the silent mode of my phone, pag may nagtext diyan ngayon na hindi nag riring yang phone I will take that as a sign na I will consider, I repeat consider that statement” 

A few minutes of talking biglang lumiwanag ang CP ko, at laking gulat ko dahil hindi nagring ang phone ko, Nagkatutuo ang sign. Huwat! Nang tingnan ko inuna ko ang profile settings ko, naka Business Profile pala siya kaya ang importananteng tao lang ang magkokontak dito na mag riring ito. 

“Pano yan brother, panalo kami… we will expect results by the end of the month is that a deal?” Sabi ni Lester na napangisi. 

“Ulol! Sino kaya tong taong to?” 

Unknown number.

_itutuloy_